Romeo - De Koningen

de koningen romeo & julia

de koningen leven alleen aan de top
ze voelen zich eenzaam ze voelen zich rot
ze weten niet eens wat beneden gebeurt
ze vragen niet wat hun geweten verscheurd
een wet voor het volk dat voor koningen niet
voor hen is de macht maar ook beter verdriet
in een paleis is het akelig stil
hier is het feest
oh mensen wat een veschil

refrein
hier wordt gevreeën en gefeest
hier wordt gezopen als een beest
hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
krijgt de menigheid geen kans
kijk die glijd door onze hand
als de korrels van het zand
het gaat hier een groot ideaal ook staan we moraal

koningen gaan nooit hun eigen weg
ze voelen zich angstig om wat wordt gezegt
hoog in hun torens van zuiver ivoor
dringt enkel nog lucht maar geen liefde meer door
de koningen vechten maar nooit zij aan zij
ze houden teveel van alleen heerschappij
maar wij hier beneden op de hoek van de straat
worden nooit goed begrepen of nodig gemaakt

refrein
hier wordt gevreeën en gefeest
hier wordt gezopen als een beest
hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
krijgt de menigheid geen kans
kijk die glijd door onze hand
als de korrels van het zand
het gaat hier een groot ideaal ook staan we moraal

hier wordt gevreeën en gefeest
hier wordt gezopen als een beest
hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
krijgt de menigheid geen kans
kijk die glijd door onze hand
als de korrels van het zand
het gaat hier een groot ideaal ook staan we moraal

hier wordt gevreeën en gefeest
hier wordt gezopen als een beest
hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
krijgt de menigheid geen kans
kijk die glijd door onze hand
als de korrels van het zand
het gaat hier een groot ideaal ook staan we moraal

hier wordt gevreeën en gefeest
hier wordt gezopen als een beest
hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
krijgt de menigheid geen kans
kijk die glijd door onze hand
als de korrels van het zand
het gaat hier een groot ideaal ook staan we moraal