Gerard van Maasakkers - Achter De Schuur

Hein zet zijnen brommer tegen de stal en loopt dan naor binnen
de tafel gedekt, z’n ouwelui zitten er al; ze kannen beginnen
mer ’t is er zo stil, d’r stao gene radio aan en vader die staart naor ’t tafelkleed
moeder kijkt Heine zo aorig aan, ze zee; “Jongen, ’t zal nie meer gaon.
De schuld is te hoog opgelopen (jongen, ’t zal nie meer gaon)
we zallen de boerderij moeten verkopen (jongen, ’t zal nie meer gaon)
en Hein wil weg, hij moet weg naor z’n plekske achter de schuur…

Ziet ‘m lopen, achter de schuur…

Hier leerde’n-ie fluiten en keek mee z’n vriendjes wie ’t wijdste kon pissen
hier had-ie z’n plekske achter de schuur, da’s aalt zo gewist
en mee z’n meidje was’t hier ook d’n uurste keer, onbeholpen, verliefd en verlegen
ha’n ze’t gedaon, zo schoon en nog ene keer en toen had-ie z’n meidje gevraogd
of ze boerin zou willen zijn (jongen, ’t zal nie meer gaon)
“want dit wordt allemaol van mijn” had-ie gezeed
mer nou moet-ie weg, hij moet weg van z’n plekske en van de schuur…. Ziet ‘m staon daor, achter de schuur

Nou staot-ie te janken achter de schuur, en vloekt “verdomme”
hij schupt mee z’n hakken tegen de muur, hoe kon ’t zo wijd kommen
wa moet-ie nou, hij was hier zo veul van plan, nog ’n paar jaor dan zou ’t van hum zijn
nou, d’r kumt nou niks meer van, hoe hee-t-ie zo blind kannen zijn
hij dacht da’t zo’n vaart nie zou lopen (jongen, ’t zal nie meer gaon)
mer da ze de boerderij moeten verkopen (jongen, ’t zal nie meer gaon)
dus nou moet-ie weg, hij moet weg van z’n plekske en van de schuur….

Ziet ‘m staon daor, achter de schuur,
Ziet ‘m staon daor, achter de schuur….

Hein stao wa te staon achter de schuur, en wou da’t nie waor was…