Liesbeth List - Wees Niet Bang

Liefste, wetend dat ik bij je hoor
Liefste, moest ik je laten gaan
En liefste, gevangen door het mensenspel moest jij
Zijn te groot en veel te snel
Een kans dat was teveel gevraagd
Een naakte ziel veel te gewaagd

Liefste, onmacht is de grootste pijn
En zelden, liet je mij de jouwe zijn
Slechts wie de hel beminnen kan
Is waarlijk in de hemel

Liefste, dat wat ons verbindt lief, dat ben jij
Ver van het gedoe van buiten
Van erosie van gevaar

Wees niet bang
Wat echt was, dat zal altijd blijven
Wees niet bang
Los van zorgen los van twijfel

Wees niet bang
Zoveel dat ons nog kwetsen kan dus
Wees niet bang
Wat echt was blijft Liefste, haten gaan wat ik bemin
Doet zo'n pijn
Weten dat wat jij nu vindt is
Waar ik mij kapot voor vocht
En eindeloos verlangen zocht

Liefste, dat wat ons verbindt, ligt diep in mij
Ver van het gedoe van buiten
Van erosie van gevaar

Dus wees niet bang
Wat echt was dat zal altijd blijven
Wees niet bang

Wees niet bang
Wees niet bang

Liefste