Kinderen voor kinderen - De Lek

[De lek]

Vroeger vorig jaar nog ging ik met me vader samen dikwijls fietsen langs de lek..
Over hele smalle dijken, waar ik altijd uit moest kijken want er rede ook wel auto’s want die scheurde als een gek en soms zaten wij te rusten op een hek..
Zo met achterons de koeien en voor onze neus de schepen en we zeiden niks omdat we elkaar zo goed begrepen en vader nam zo af een toe een trek,
want men vader rookte altijd zware shag…

Later… vorig jaar nog is me vader ziek geworden dat kwam nog wel onverwachts..
14 dage thuis gebleven maar hij bleef maar overgeven dus toen hebben ze hem toch maar naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek het stukke erger dan ik dacht ..
Eerst heeft hij nog, op een zaaltje met drie andere gelegen maar al gauw heeft hij een kamer voor zichzelf alleen gekregen en die ziekte kreeg hem steeds meer in zijn macht..
net zolang tot die, dood ging op een nacht…

Bijna… elke dag nog moet ik nog aan me vader denken en dan tel ik gauw tot tien..
doe me bestme in te houden en me tranen weg te douwen want ik vind het kinderachtig als ze me verdrietig zien maar vaak merk ik al bij zeven dat ik ging..
En me moeder.. die dan ziet hoe ik me neus weer zit te sluiten zegt: probeer het nou jongen, ga wat leuks doen ga naar buiten.. op de fiets een keertje naar de lek misschien… maar die wil ik van mij leven niet meer zien…