Delise - Nu De Trein Vertrokken Is...

Nu de trein vertrokken is, vraag ik me af waar je bent heen gegaan. Hm.
’T is niet alleen dat ik je mis, maar ik denk ook: kom je toch nog ergens aan? Ergens aan…
Ik heb je al zo lang gekend, ik heb je uitgezwaaid. Het was weer net als toen. Net als toen…
Waar ben jij op dit moment? Met wie ben je en zou je nog steeds hetzelfde doen? Hetzelfde doen.

“Nee, er is niets, er is niets.” Dat is wat je zei.
“Er is geen einde, geen begin.
Nee, er is niets, niemand, geen bestemming.
Het heeft allemaal geen zin. Het heeft geen zin.”

En ik sta hier op het perron en ik heb je nog maar net gedag gekust. Net gedag gekust…
Iemand vraagt me of het gaat. Maar ik hoor mezelf zeggen: “Laat mij maar met rust.” “Nee, er is niets, er is niets.” Dat is wat je zei.
“Er is geen einde, geen begin.
Nee, er is niets, niemand, geen bestemming.
Het heeft allemaal geen zin. Het heeft geen zin.”

Je bent toch niet verdwenen? Het is toch niet voorbij?
Dat kan ik niet geloven, want ergens of misschien
is er een stad, een land, een plek waar ik je weer zal zien…

Of is er iets, iets en Iemand?
En heeft het eind dan toch een nieuw begin?

Nu de trein vertrokken is, houd ik me vast aan wat ik nu nog niet kan zien.