Marco Borsato - Er gaat nooit een dag voorbij

Ik zit alleen, ineen gedoken
Ik ben een schaduw van de man die ik ooit was
m'n hoofd is leeg, m'n hart gebroken
en m'n handen houden jou nog altijd vast.

en er gaat nooit een dag voorbij
dat ik jou niet meer voel
of dat ik jou niet meer mis
en het bed is te koud voor mij
wanneer het niet door jou beslapen is.

dit warme huis, wordt als maar killer
tot de tijd je laatste sporen heeft gewist

Ik schreeuw je naam en sluit m'n ogen
wacht op antwoord, ook al heeft het weinig zin
Ik blijf geloven dat jij m'n stem hoort, ook al is het tegen beter weten in.

en er gaat nooit een dag voorbij
dat ik jou niet meer voel
en dat ik jou niet meer mis
en het bed is te koud voor mij
omdat het niet door jou beslapen is. Ons mooie huis, wordt alsmaar stiller
tot er niets meer van je stem te horen is.

Oh m'n hart is verbrijzeld, m'n droom gegijzeld, door de eenzaamheid
je stem wordt steeds trager, je beeld steeds vager
oh ik wil je nog niet kwijt!

en er gaat nooit een dag voorbij
dat ik jou niet meer voel
en dat ik jou niet meer mis
en het bed is te koud voor mij
wanneer het niet door jou beslapen is.

Dit grote huis, wordt als maar leger
omdat alles zonder jou zo zinloos is.

zo leeg en zinloos