Paul de Leeuw - Dement

Voor ik in m'n auto stap
Kijk ik nog een keer om
Oma staart naar buiten lijdzaam en gelaten
Het aangevreten standbeeld
Getergd door ouderdom
Dat hardop in zichzelf staat te praten
Als in een poppenkraam
Staat zij daar voor het raam
'k Heb moeite om mijn tranen te bedwingen
Ik zwaai nog even vlug
Maar het oudje zwaait niet terug
Het lijkt wel of ze zachtjes staat te zingen

Oma waarom liet je mij in de steek
Heb je mij geestelijk verlaten
Je ogen zo flets en je haren zo bleek
Ik zou nog zo graag met je praten Opa was jouw alles
En toen hij was doodgegaan
Zat je urenlang stil voor je uit te staren
Je maakte niets meer schoon
Je vervuilde langzaamaan
En je sprak verward over jouw kinderjaren
Soms liep je 's avonds laat
Met de poppen over straat
Die jij nog uit je kindertijd bewaard had
En ik weet nog van die keer
O je wist volstrekt niets meer
Dat je een hele nacht bloot voor de koude haard zat

Oma waarom liet je mij in de steek
Heb je mij geestelijk verlaten
Je ogen zo flets en je haren zo bleek
Ik zou nog zo graag met je praten

Vorig jaar december zei jij
Jij weet toch wel dat
Als ik later groot ben ik dan ga studeren
En heel misschien verhuizen we dan naar de grote stad
En vraag ik aan papa om nieuwe kleren
Ach je had het al verwacht
Toen ben je weggebracht
Daaraan bleek eenvoudigweg niet te ontkomen
En soms als je helder bent
Dan vraag jij mij lieve vent
Waarom heeft de heer mij nog niet weggenomen