Karen Damen - Mona Lisa

Nooit.
Ik dacht dat niemand mij ooit raken zou.
'K was langs de buitenkant die stoere vrouw.
Oh, maar jij ging zonder blozen aan de haal met mij.
Nam er meteen ook die onzekerheid bij.

Het gebeurt telkens onverwacht.
En ik weet niet hoe jij het doet.
Maar ik smelt en dat voelt zo goed.
En de Mona Lisa lacht.

Ooit.
Wie had gedacht dat ik ooit zweven zou?
Hier in een onbekende stad met jou.
Oh, en zij, zij ziet ons enkel staren naar elkaar.
We hebben amper nog een oog voor haar.

Het gebeurt telkens onverwacht.
En ik weet niet hoe jij het doet.
Maar ik smelt en dat voelt zo goed.
En de Mona Lisa lacht.

Het gebeurt telkens onverwacht.
En ik weet niet hoe jij het doet.
Maar ik smelt en dat voelt zo goed.
En de Mona Lisa lacht. Je kijkt me aan en je fluistert zacht:
Zij is voor ons gezwicht.
In deze stad van licht.
Want de Mona Lisa lacht.

En je tovert nu elke dag.
De wereld op mijn gezicht.
Zoals daar in die stad van licht.
Een eigen Mona Lisa-lach.

Na-na-na-na-na-na-na-na
Na-na-na-na-na-na-na-na
Na-na-na-na-na-na-na-na

En de Mona Lisa lacht.

Mona Lisa
Mona Lisa
Mona Lisa