Les Miserables - Finale / Eplioog

Met jullie hier, sterf ik in vrede
Nu toch op mijn bestaan, uiteindelijk zegen rust
Nee u leeft, pappa u leeft weer op
’t Is te vroeg, te vroeg voor een vaarwel
Wil Cosette, mij nog in leven zien
Ach wie weet, kind misschien

Op dit blad schreef ik al mijn geheimen
Als ik slaap, lees wat ik heb verborgen
Het geheim, van ons die van jou hielden
Jouw moeder stierf voor jou en gaf me jou om voor te zorgen

Ga met mij, een leven zonder keten
Al ‘t verdriet, God dank, God dank, geleden
U daarboven, bezie hem met erbarmen
Vergeef me alle zonden, en geleid me in Uw armen

Neem mijn hand, dit leidt je naar verlossing
Hou van mij, want liefde is onsterfelijk
En herinner de woorden eens gesproken
Al wie een ander lief heeft ziet het aangezicht van God Hoor je ’t zingen in de nacht, van al die mensen in het dal
Die met hun liederen op zoek zijn naar het licht in het heelal
Miserabel is hun lot, maar altijd flakkert weer de vlam
En zelfs de zwartste nacht verdween toen de zon weer kwam

Zij verblijven in de tuinen waar de Heer van vrede woont
Waar met loopt achter de ploegschaar,
En geen mensen zijn zwaard meer toont
De keten gebroken en ieder wordt eerlijk beloond

Doe je met de kruistocht mee, volg je ons vredesbatiljon
Daar boven op de barricade zie je ’n nieuwe horizon
Hoor je ’t kloppen van jouw hart
’t Is als een trom die nooit verstomd
Vol van verwachting van een wereld die morgen komt

Doe je met de kruistocht mee, volg je ons vredesbatiljon
Daar boven op de barricade zie je ’n nieuwe horizon
Hoor je ’t kloppen van jouw hart
’t Is als een trom die nooit verstomd
Vol van verwachting van een wereld die morgen komt

Die morgen komt!