Les Miserables - Proloog

Omlaag, omlaag, de blik gericht omlaag
Omlaag, omlaag, want anders krijg je slaag
De zon brandt fel, een hel is ons bestaan
Omlaag, omlaag, nog 20 jaar te gaan
Geen kwaad gedaan, hoor Jezus mijn gebed

Omlaag, omlaag, geen Jezus die hen redt

Ik weet ze wacht, ze blijft me altijd trouw
Die vrouw, die vrouw, die denkt niet meer aan jou
Kom ik ooit vrij, dan zie je mij hier nooit meer

Omlaag, omlaag, en kijk ze maar niet aan
Hoe lang nog Heer, voordat ik dood mag gaan
Omlaag, omlaag, een slaaf volbrengt zijn straf
Omlaag, omlaag, twee benen in het graf

Breng mij gevangene 24601,
Jouw tijd is om, je proeftijd gaat nu in
Je kent het gebruik
Ja, eindelijk vrij
Nee, jij krijgt van mij de gele vrijlatingsbrief – jij blijft een dief
Ik stal een brood niet meer
Nee, jij brak in
Ik sloeg een venster in

M’n zusters kind was de dood nabij, stierf van de honger
Honger krijg je weer tenzij je leert te luisteren naar de wet
Ik luisterde al 19 jaar, als slaaf van de wet

5 jaar voor wat je deed, de rest omdat je ontvluchten wou
Ja 24601 – Mijn naam is Jean Valjean
Ik ben Javert, vergeet niet hoe ik heet
Nee niet vergeten, 24601

Omlaag, omlaag, twee benen in het graf
Omlaag, omlaag, een slaaf volbrengt zijn straf Vrij ben ik nu, de aarde is stil, ik voel de wind
Ik adem weer, en zie opnieuw, een blauwe hemel
Ik drink uit de bron, ik heb weer dorst
Na al die tijd verspild, vermorst
En vergeven is niet mijn taal
Zij zijn schuldig, allemaal
Eerst zien wat deze dag mij schenkt
Benieuwd wat mij de toekomst brengt

Zeg de monsieur de waarheid, mogelijk is hij zeer verrast
Jij was hier vannacht zo zei je, bij de monsieur te gast
Hij heeft jou uit naastenliefde toen dit alles toegestopt
Hou je vol dat het een aalmoes was, dit zilver – Ja dat klopt

Maar je bent zo snel vertrokken, dat jou één ding is ontgaan
Dit had ik jou ook geschonken, waarom liet je ’t mooiste staan?
Laat hem vrij, hij spreekt de waarheid, dat is meer dan duidelijk nu
Dank u voor uw plichtbetrachting en Gods zegen rust op u

Broeder wil één ding onthouden, zie dit in een hoge lijn
En gebruik dit kostbaar zilver, om een eerlijk mens te zijn
Bij het bloed der martelaren, bij hun lijden bij hun lot
God verlost jou van het duister, want ik kocht jouw ziel voor God

Wat deed ik Heer, wat heeft mij hier toe gebracht
Ik werd een hond op de vlucht, ik werd een dief in de nacht
En zonk ik toch al zo diep en lijkt het toch al zo laat
Dat niets overblijft dan een schreeuw van m’n haat
Een schreeuw in het donker, niemand hoort mij
Ik die hier sta bij het keren van het tij

Als er een weg is in de mist, dan heb ik die lang geleden gemist
M’n leven was oorlog, 20 jaar lang,
Men gaf mij een nummer, vermoorde Valjean
En verklaarde geketend mij dood, enkel voor ’t stelen van een stuk brood

Hoe kan ik toestaan dat die man, m’n ziel weer raakt me liefde leert
Hij gaf mijn als een broeders hoeder, vertrouwen terug, noemde mij broeder
Jouw leven is naar God gekeerd, verkondigt hij
Ik die de wereld zag met haat, en heel de wereld haatte mij

Oog om oog tand om tand, elke zaak schreeuwt om wraak
Da’s wat de wereld mij leerde, zag ik altijd als taak
Ik word van hem en ik beland, weer op de pijnbank van dit land
In plaats daarvan schenkt mij vrijheid, een schaamte die opeens weer in me snijdt
Hij zei dat ik een ziel bezit, hoe hij dat wist, een licht dat naar verlossing leidt
Is er een weg nog in de mist?

Ik wil grijpen, maar glij weg, om mij heen wordt alles zwart
Als ik in de draaikolk staar, van de zonden in mijn hart
Ik ontvlucht nu Jean Valjean, Jean Valjean en zijn bestaan
Jean Valjean is nergens meer, een nieuwe bladzij vangt nu aan