Antje Monteiro - Ineens

Ineens, ineens
als donderslag bij heldere hemel
Maar voor altijd
Ineens was ik je kwijt

Ineens, ineens
Ineens alsof het doodgewoon is
En daar moet ik maar mee leven
Want ja de wereld draait gewoon haar rondje door
En de zon zal schijnen

Ineens, ineens
Ineens kon ik je niet meer bellen
Dat kan niet meer en oh wat doet dat zeer

Ineens zomaar ineens kon jij niet meer vertellen
hoe je iets zou doen of laten
En de wereld draait gewoon maar door en door
En de zon zal schijnen We hadden voor ons tweeën
toch nog tijd genoeg, we hadden zeeën
Dat was toch vanzelfsprekend
Niemand had erop gerekend dat ineens, ineens
jij niet verder mag bij toverslag
Ineens, ineens
Ik zonder jou, oh hoe kon dat nou
Ik zonder jou, oh hoe kondat nou

Ineens, ineens
Als donderslag bij heldere hemel
Ben ik het kwijt
Die vanzelfsprekendheid
Ineens zomaar zie ik aan de betrokken hemel
toch een ster heel helder stralen
En de wereld draait gewoon maar door en door
En de zon zal schijnen

We hadden voor ons tweeën
Toch nog tijd genoeg, we hadden zeeën
Dat was toch vanzelfsprekend
Maar niets is vanzelfsprekend
Want wie had erop gerekend dat ineens, ineens
ik nu weet dat jij daar straalt voor mij

Ineens, ineens
Jij blijft bij mij
Ineens, ineens
Ik zie dat jij
daar nu straalt voor mij
Ik weet dat jij
er nu nog bent voor mij

Ineens, ineens
Als donderslag bij heldere hemel
Ben ik het kwijt
Die vanzelfsprekendheid