Leonie Meijer - Seizoenen

Zondagochtend in de speeltuin om de hoek
Jij, nog groener dan het gras
De wereld is voor jouw een spannend open boek
Ik ben vergeten hoe dat was

De lente van het leven
Maar jij staat er niet bij stil
Weet nog niet dat er wel vier seizoenen zijn
Je hebt nog geen verleden
Kunt nog worden wat je wil
Zo kwetsbaar en zo krachtig tegelijk
En ik denk: 'Laat het altijd zo zijn'
Maar ik weet, ook de lente gaat ooit voorbij

Op een bankje zit een oude man alleen
Ontdaan van alle schone schijn
Z'n hele wereld is versteeld sinds zij verdween
Ik vraag me af hoe dat moet zijn Oohh, de winter van het leven
En daar helpt geen warme jas
En wat geeft het dat er vier seizoenen zijn
Hij wil terug naar het verleden
Dat het wordt zoals het was
Want de zomers gingen veel te snel voorbij
En ik sta er precies tussenin
De oude man en het spelende kind

In de zomer van het leven
Veel gekregen, veel gegeven
Zoveel meegemaakt
Maar tegelijk nog zoveel te beleven
Voor de herfst me straks komt halen
Voor de bladeren gaan vallen
Voor de storm me mee neemt naar het eind, oohh

Vier seizoenen en ik sta er middenin
Leef mijn dromen en geniet zoveel ik kan
Oohh, ergens halverwege, tussen einde en begin
Geen kind meer, maar nog lang geen oude man
En ik weet, elk seizoen heeft zijn tijd
Geen idee, dat de zomer zo mooi kan zijn