Per.Verz - 1 Wezen, 2 Karakters

Dit gaat over de tijd, dat ik mezelf ben tegengekomen.
1995, jaren geleden, jij verscheen en het was alsof ik je altijd gekend had en dat maakte mij dus zekerder. Vanaf dat moment konden matties het graf in, jij maakte mij pas levendig. Op het schoolplein was het wij alleen, met zijn tweetjes, een lange tijd leek eventjes. Ik wisselde ideeën met je uit, de enige die luisterde, hey mijn therapeut! Wat we deden dat was juist, twee handen op één buik leken op een vuist. Maar andere zagen me veranderen, vragen als waarom ik niet hang met ze, waren vaker onbeantwoord. Dat haten ze, dus braken ze dan ban met me. Maar dat raakte me maar amper, ik had een nieuwe lief en leed en het liefst alleen, fuck iedereen, om ons heen er is niemand die ons ziet en nee! Als je terugkijkt, is het achteraf gezien, in preciepe, ook niet zo vreemd. Dat ook helemaal niemand ook maar niets begreep en dacht Kim Lee het is een schizofreen. Je streelde me echo, we chillde steeds te veel en het verveelde niet eens, joh. 24/7 met elkaar, ja! Hier kon ik mijn leven van op aan, dit was echt en werd ook steeds hechter. Heb meer leven in een baan!
Met hemel op de aarde, ja, daarom bleef het niet bestaan.

Ik en jij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.
En wij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.

1998, jaren geleden en ik was er klaar mee. We waren naar mijn mening te vaak met elkaar.
En hoppa, de relatie was blasé. Ik dacht er nog niet eens over na, omdat nadenken nagenoeg aardig te laat leek, maar ga na het heeft niet echt baat, als je jaren met elkaar en een baas leeft.
Het was tabee en ik zei ‘Op mij hoef je niet meer te wachten’. Ik liet je dus achter en nam een ander om het verdriet te verzachten. Maar de liefde voor haar, voelde niet op zijn plaats, was iets te gemaakt. Ze was niet echt mijn smaak, niet het typ dat er staat, te lief en te braaf. Dus al snel liep dat ook spaak, de relatie werd nietig verklaard. Maar het was nu niet echt iets waar toen veel tranen aan vies heb gemaakt. Daar was ik niet toe in staat, de shit met haar was me niet zoveel waard. Ik wilde dat wat ik voor later had, terug maar het was nu misschien al te laat. Maar gelukkig voelde jij, exact hetzelfde gevoel als mij. Ik zei ‘Kijk, ik voel me fijn wanneer je bij me bent, kom naar me toe en blijf!’. Jeh, we waren weer cool en blij met elkaar, het voelde als een doel bereikt. Het was vanaf toen een feit, niemand die je meer doet dan mij. Ik en jij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.
En wij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.

Ik en jij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.
En wij samen, wij verdwalen. Ja, ik zak steeds meer en meer weg in jou.

Twee geesten, één gedachten. Ik ben daar waar jij bent.
Één geest en twee gedachten. Jij bent daar waar ik ben.
Twee geesten, één gedachten. Ik ben daar waar jij bent.
Één geest en twee gedachten. Één wezen, twee karakters.
Twee geesten, één gedachten. Ik ben daar waar jij bent.
Één geest en twee gedachten. Jij bent daar waar ik ben.
Twee geesten, één gedachten. Ik ben daar waar jij bent.
Één geest en twee gedachten. Één wezen, twee karakters.