Daniël Lohues - Sneeuwen

Vroeger kon het zo hard sneeuwen, zo'n dik pak
Dus je kon alleen je huis uit langs het dak
En je zag wel aan de: torens waar je was
en dan kwam je door de schoorsteen in je klas

En dan maakte ik een sneeuwpop, groot en wit
En zijn tanden waren vaders kunstgebit
Sneeuwpop kon een liedje zingen, lief en zacht
Maar toen is hij weggelopen, in de nacht

O, wat kon het sneeuwen
O, wat kon het sneeuwen

Van een hele grote sneeuwhoop, stap voor stap
Maakte ik een hele hoge, lange trap
Ben ik naar de maan geklommen, tree na tree
Kijk: een hele tas vol sterren bracht je mee
Kijk: een hele tas vol sterren bracht ik mee O, wat kon het sneeuwen
O, wat kon het sneeuwen
Wat kon het sneeuwen

En dan stond je voor het raam en zong van:
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen

O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen
O, wat kan het sneeuwen

Ik zou zo zeggen een heel gelukkig kerstfeest en veel geluk voor 't nieuwe jaar
Dan kan ik niet achterblijven
Ook zo