Roy Otters - Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen

Op een avond stond hij daar
Zo verloren aan de bar
En vertelde mij hoe zwaar
Het noodlot hem trof
Want mijn job die ben ik kwijt
En ik denk vol bitterheid
Ik stond altijd klaar en heb
geploeterd,'k heb geploeterd voor twee
En waar ik kon hielp ik mee
en ik weet nog hoe mijn huweijk verliep
Want ze ging er vandoor toen ik nog sliep

De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Mijn geluk voorgoed verdween
Had het leven geen betekenis meer
De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Stond ik helemaal alleen
En toen bloeiden zelfs de bloemen niet meer

Hij bedronk zich in die kroeg
Van mensen had ie echt genoeg
En zijn vrienden lieten hem meteen in de steek
Niemand hielp hem met de daad
Niemand gaf hem goeie raad Toen ik weggaan wilde riep hij:
Vreemde, help een vreemde vannacht
Want ik heb niemand meer die op me wacht
Vreemde, laat ook jij me niet alleen
Anders zie ik misschien de morgen niet meer

De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Mijn geluk voorgoed verdween
Had het leven geen betekenis meer
De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Stond ik helemaal alleen
En toen bloeiden zelfs de bloemen niet meer

De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Mijn geluk voorgoed verdween
Had het leven geen betekenis meer
De dag dat het zonlicht niet meer scheen
Stond ik helemaal alleen
En toen bloeiden zelfs de bloemen niet meer