Zoltan - Onbegrepen

Vanaf me kindertijd was ik al het buitenbeentje.
Buite buitespele gaf ik niks om de buitenwereld.
Dus om me uit te leven zat ik voor een ruit te leven,
Luister even naar de stilte en hoorde ik de muizen eten.
Probeerde ik de kille stilte met geluid te breken,
Door geluiden luid te spelen op me luidspreker.
Mama zei me, luister even zet het uit kerel,
maar deed 't niet en bleef koppig als een muilezel.
Me grote broer die heeft nooit echt naar me omgekeken,
Maar om het even welke domme reden,
heb ik grote delen van me jonge leven altijd naar die jongen opgekeken.
Zonder ooit een fuck te geven ookal had ik klop gekregen.
Dan dacht ik fuck de wereld, ik voel me onbegrepe.
Maar ik heb geen 9 levens dus wat ben ik zonder 1tje?
Ik voel me fuck'd up en wil zonder zorgen leven.
Dus zorg ik zonder op te geven voor mijn overleven.

Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.

Shit.

Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.

Ik leef mn leve met de snelheid van een platte band.
Op het platteland, ik handel als een zatte man.
Dus zet die platte band maar aan de kant,
en wandel want waarom moeilijk maken als ik weet dat't ook anders kan.
Kort begrepe 'kwil ni leve met een slappe plan.
Maar zoals zo vele keren onbegrepen fuck it dan.
Naderhand bekeken is het soms wel lachen want,
ik ben onbegrepen ma kom zelf voor als een slappe man.
Mijn ex schudde me vaak wakker met de platte hand.
Nu is het uit ze kon me niet uitstaan, ik was te dominant.
Ze mocht ni uitgaan of naar een fuif gaan,
in de nacht omdat ik dacht da ze me nen andere gast naar huis gaat.
Ni dak haar ni vertrouwde,
ik wou haar trouwens als mijn vrouw dus wou wel met der trouwe.
Shit ik wou haar houde, ma ze heeft verkeerd begrepe.
't Ware kerels die ik ni vertrouwde,
dus weer een rede waarom ik ni zal lere uit me foute. Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.


Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.

Ik dacht 't vroeger te gaan make met muziek,
want ik maakte muziek,
En wat ik maakte, was uniek.
Conclusie, studie maakte me dus niets.
Daarom maakte ik ruzie me myn ma en nu zie,
ik nog vaak het nut ni van die magere discussies.
Ik moet er steeds aan denke als ik haar na maande terugzie.
Dan denk ik, fuck dit, ze had gelijk.
Geld make lukt ni,
en dat was waarom ik na een aantal jaren in de put zit.
Ma mij ni vrage of ik die jare terugwil,
ik maak me nuttig, 't maken van myn muziek maakt my gelukkig.
Gelukkig, Ik zou bijzonder kunne leve,
ma fuck da want 'kzou ni zonder kunne leve.
Muziek da is het wonder in me leve,
soms denk ik fuck heel de wereld, ik zou ze op hun donder kunne geve.
Ma ze konde ni in't leve dus dan wordt er weer gezwege.
En dan denkik fuck it man, ik voel me onbegrepe.

Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.


Soms vraag ik mij af hoelang ik 't uithou,
Ze geven me de schuld ma 't is ni mijn fout.
Kritiek dat ik krijg laat me vrij koud,
want ik voel me onbegrepe.