Bé Schmaal - De Sprong

Ik stond lest veur’n plazze en kon der nait om hin.
’n korte aanloop, verre sprong en toun ging ‘et deur mie hin.
Doe springst wel ver mor soepel gait ’t nait meer.
Doe redst ’t allaint nog op de macht.
Joa inleevern, dat dut zeer.

Ik zat mentoal in de knubbe.
Aales soesde mie deur d’ kop.
De knobbe om, de knubbe deur en toun kwam ’t in mie op.
Doe springst wel ver mor soepel gait ‘t nait meer.
Doe redst ’t allaint nog op de macht.
Knupp’n deurhakk’n, dut soms zeer.

Ik zat zwoar te prakkezaiern wat moakt ‘t lee’m de muite weerd.
Noa laank denken wait ik wat te doun en ik leg mie der bie neer.
Doe springst wel ver mor soepel gait ‘t nait meer.
Doe redst ’t allaint nog op de macht.
Stief prakkezaiern, dat dut zeer.

INSTRUMENTAAL Ik staai aal voaker veur zo’n plazze.
Springen is den de kortste weg.
’n korte aanloop, ’n verre sprong mor den heb ‘k ook wel ‘es pech.
Doe springst wel ver mor soepel gait ‘t nait meer.
Doe redst’t allaint nog op de macht.
Ja oalder worden, dut den zeer.

Doe redst’t allaint nog op de macht.
Joa oalder worden, dut den zeer.