Bé Schmaal - In Het Zwoele Schemerduuster

Gunder roakt de lucht, de kaalme blauwe zee.
En doarboven dei liene, zakt de zunne noar benee.
Slenterend over een verloaten strand, hoal’k die stevig in mien waarme haand.
Ik wil nait losloaten, hoal die vast.
Het wichie dei het beste bie mie past.
Kiek noar die in aal dien pracht, der wacht ons nog een waarme nacht.

In het zwoele schemerduuster, van proaten noar gefluuster.
Vind ik die mit ogen dicht.
Terwiel ik noar die luuster, brengen wie beweging in het duuster.
Komt de sloap pas in ‘t morgenlicht.

Aan toavel mit een flezze wien, proaten we wat over oale pien.
Bist alles veur mie, al zoveul joaren.
Gainaine kin ons verbond verstoren.
Mokst mie de kop nou weer huilemoal gek.
Ik neem die mit, wie zuiken ons een aandere plek.
De begeerte nemt tou, wie kinnen hier nait blieven.
Ik wil mit die de laifde bedrieven.

In het zwoele schemerduuster, van proaten noar gefluuster.
Vind ik die mit ogen dicht.
Terwiel ik noar die luuster, brengen wie beweging in het duuster.
Komt de sloap pas in ‘t morgenlicht. INSTRUMENTAAL

In het zwoele schemerduuster, van proaten noar gefluuster.
Vind ik die mit ogen dicht.
Terwiel ik noar die luuster, brengen wie beweging in het duuster.
Komt de sloap pas in ‘t morgenlicht.

In het zwoele schemerduuster, van proaten noar gefluuster.
Vind ik die mit ogen dicht.
Terwiel ik noar die luuster, verstomd langzoam ons gefluuster.
Sloapen wie pas in ‘t morgenlicht.