Songtekst bewerken

Titel

Songtekst

Er was eens een meisje, woonachtig in Smilde 
Dat heel de dag sloofde en aardappels schilde 
Terwijl ze het liefst bij de opera wilde 
De plek waar je stemgeluid schittert en schalmt

Maar ja, ze moest poetsen en vaatdoeken wringen 
En kinderen baren en meer van die dingen 
Maar Gerdie, zo heette ze, liep dan te zingen 
En trainde aldus haar warmbloedige alt

En toen op een dag, ze zong net iets van Verdi, 
Was daar heel toevallig een operaster die 
Haar hoorde, hij zei heel beslist tegen Gerdie: 
"Jij moet naar het conservatorium, schat!"

Ze had wel die droom, maar nog nooit die ambitie gehad, 
Want ze dacht: "Dat is niet mijn positie." 
Toch deed ze schoorvoetend, maar glansrijk auditie 
Ze wilden haar hebben, ze ging naar de stad

Ze bleek een natuurtalent, allemaal tienen 
En liet met haar arias iedereen grienen 
En dacht dat ze nu wel de kost kon verdienen als alt 
Ze was toch een ster in de dop?

Maar God allemachtig, dat viel nogal tegen 
Ze moest in haar rollen wéér poetsen en vegen 
Terwijl de sopraan wél de plek had gekregen 
Waar Gerdie van droomde, die stond aan de top

Sopranen, zag Gerdie, zijn dé zangeressen 
En ook de tenor boekt voortdurend successen 
Maar ben je een alt, word je hoogstens maitresse 
En sowieso speelt de vrouw tweede viool

Want iedere opera sleurt het tenoortje 
Heldhaftig, sopraantjes dwars door het decortje 
En dansen dan in met een lied en een woordje 
De man krijgt zijn zin, hij is held en idool

Zo kwam het dat Gerdie nog amper plezier had 
En toen ook Rossini haar weer eens tot hier zat 
Liep zij naar het scheermes toe dat de barbier had 
En maakt hem dat handig afhandig van hem

Ze ging ermee naar de sopraan die hoog gilde: "Hoe-hoe-hoe-hoe-hoooeee AARHHRH!" 
Maar één ferme snee en de diva verstilde 
Waarna Gerdie ook de tenor zingend vilde 
Met letterlijk nu haar warmbloedige stem

Toen zweeg het orkest en het koor keek gespannen 
Naar Gerdie en vreesden, vooral alle mannen 
Dat zij nog veel verder zou gaan met haar plannen 
Maar Gerdie zong enkel: "Nú is het míjn tijd!"

Het eind van het liedje is, moet u wel weten, 
Dat zij voor haar daad in de cel werd gesmeten 
Maar ook toen ze water en brood kreeg te eten 
Was Gerdie gelukkig, ze voelde geen spijt

Want zelfs nu ze achter de tralies haar nachten 
En dagen moest slijten, had zij in gedachten 
De vrijheid hervonden, ze zong en ze lachte: 
"Ik heb de regie weer, mij krijgen ze niet!"

Want nu de moraal die eenieder moet horen 
Wanneer je een rol hebt die niet kan bekoren 
Als operaschrijvers je stem willen smoren 
Onthoofd de sopranen, dan slacht de tenoren 
En schrijf dan verdomme jezelf in het lied!

Artiest(en)