Vertaling van: Alan Parsons Project - The very last time

Ik moet me de dag herinneren
Waarop we voor de allerlaatste keer afscheid namen
Er moest nog steeds zoveel gezegd worden
Maar de tijd kwam tussen ons en nam je stilletjes mee

Laat me die dag herinneren
We wandelen naar de tuin en zitten daar een tijdje
De uren verstrijken
Nog steeds probeer ik ze vast te houden en ze op tijd te bevriezen
Dus laat me geloven dat we elkaar hier weer zullen ontmoeten
Beloof me een soort teken Omdat elke dag verandert in een nacht
Blaas ik de kaars uit en trek het laken op
En nu dat je zo hoog bent gestegen
Weet ik dat je over me waakt als ik slaap
Omdat ik altijd blijf geloven dat we elkaar weer zullen ontmoeten
Omdat ik wacht op een soort teken

Nu herinner ik me de dag
Toen we voor de allerlaatste keer afscheid namen
Maar niemand kan je wegnemen
Omdat er nooit een allerlaatste keer is, hier in mijn herinneringen
Nooit een allerlaatste keer