Vertaling van: Genesis - Driving The Last Spike
Liet mijn familie achter me
Niet wetend wat er in het verschiet ligt
Namen afscheid terwijl ik in tranen vertrok
Herinneringen aan alles wat we hadden gezegd
Ik keek naar de lucht en bood mijn gebeden aan
Ik vroeg Hem om leiding en kracht
Maar de simpele overtuigingen van een simpele man
Lagen in Zijn handen en op mijn hoofd
Ik gaf alles wat ze wilden
Maar toch wilden ze meer
We zweetten en we zwoegden
Goede mannen verloren hun leven
Ik denk niet dat ze wisten waarvoor
Ik heb ze mijn hart verkocht
Ik heb ze mijn ziel verkocht
Ik heb alles gegeven wat ik had
Maar ze konden mijn geest niet breken
Mijn waardigheid vocht terug
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Zie je niet?
We werkten in groepen voor alles wat we waard waren
De jonge jongens trokken de wagens
We groeven tunnels, verplaatsten aarde
Het was toen dat het gebeurde
Niemand wist hoe de scheuren ontstonden
Maar toen het viel, verdwenen ze allemaal
Steen viel als regen
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Kun je ademen? De rook trok op, het stof daalde neer
Niemand wist hoeveel er waren gestorven
Overal waren gebroken mannen
Ze hadden gezegd dat het veilig was, ze hadden gelogen
Je kon de kreten horen, je kon de angst ruiken
Maar het geluk was die dag aan mijn zijde
En het kwam bij me op dat het hart van een goede man
Moeilijk te vinden lijkt
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Zie je niet?
We werkten, wat werkten we als
De duivel voor ons loon
Door wind door sneeuw
En door regen
Opblazend, snijdend door Gods land als een mes
Het zweet prikt in mijn ogen, er moet een beter leven zijn
Maar ik kan mijn kinderen horen huilen
Ik zie de tranen in hun ogen
Herinneringen aan degenen die ik heb achtergelaten
Klinken nog steeds in mijn oren
Zal ik ooit weer terug gaan?
Zal ik haar gezicht ooit nog zien
Ik zal de nacht nooit vergeten
Dat ze hun vaders uitzwaaiden
We kwamen uit het noorden
We kwamen uit het zuiden
Met houwelen en schoppen
En een nieuw soort orde
Toonden geen angst voor wat ons te wachten stond
Ze zullen onze gelijken nooit meer zien
De laatste spijker inslaan
Optillen en leggen van de spoorrails
Met blaren op de handen
De zon brandend op je rug
Maar ik kan mijn kinderen horen huilen
Ik zie de tranen in hun ogen
Herinneringen aan degenen die ik heb achtergelaten
Klinken nog steeds in mijn oren
Ik zal me altijd die nacht herinneren
Dat ze hun vaders uitzwaaiden
We volgden de rails, we sliepen onder de sterren
Gravend in duisternis, levend met gevaar
Toonden geen angst voor wat voor ons ligt
Ze zullen onze gelijken nooit meer zien
Niet wetend wat er in het verschiet ligt
Namen afscheid terwijl ik in tranen vertrok
Herinneringen aan alles wat we hadden gezegd
Ik keek naar de lucht en bood mijn gebeden aan
Ik vroeg Hem om leiding en kracht
Maar de simpele overtuigingen van een simpele man
Lagen in Zijn handen en op mijn hoofd
Ik gaf alles wat ze wilden
Maar toch wilden ze meer
We zweetten en we zwoegden
Goede mannen verloren hun leven
Ik denk niet dat ze wisten waarvoor
Ik heb ze mijn hart verkocht
Ik heb ze mijn ziel verkocht
Ik heb alles gegeven wat ik had
Maar ze konden mijn geest niet breken
Mijn waardigheid vocht terug
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Zie je niet?
We werkten in groepen voor alles wat we waard waren
De jonge jongens trokken de wagens
We groeven tunnels, verplaatsten aarde
Het was toen dat het gebeurde
Niemand wist hoe de scheuren ontstonden
Maar toen het viel, verdwenen ze allemaal
Steen viel als regen
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Kun je ademen? De rook trok op, het stof daalde neer
Niemand wist hoeveel er waren gestorven
Overal waren gebroken mannen
Ze hadden gezegd dat het veilig was, ze hadden gelogen
Je kon de kreten horen, je kon de angst ruiken
Maar het geluk was die dag aan mijn zijde
En het kwam bij me op dat het hart van een goede man
Moeilijk te vinden lijkt
Kan je me horen
Zie je
Hoor je me niet?
Zie je niet?
We werkten, wat werkten we als
De duivel voor ons loon
Door wind door sneeuw
En door regen
Opblazend, snijdend door Gods land als een mes
Het zweet prikt in mijn ogen, er moet een beter leven zijn
Maar ik kan mijn kinderen horen huilen
Ik zie de tranen in hun ogen
Herinneringen aan degenen die ik heb achtergelaten
Klinken nog steeds in mijn oren
Zal ik ooit weer terug gaan?
Zal ik haar gezicht ooit nog zien
Ik zal de nacht nooit vergeten
Dat ze hun vaders uitzwaaiden
We kwamen uit het noorden
We kwamen uit het zuiden
Met houwelen en schoppen
En een nieuw soort orde
Toonden geen angst voor wat ons te wachten stond
Ze zullen onze gelijken nooit meer zien
De laatste spijker inslaan
Optillen en leggen van de spoorrails
Met blaren op de handen
De zon brandend op je rug
Maar ik kan mijn kinderen horen huilen
Ik zie de tranen in hun ogen
Herinneringen aan degenen die ik heb achtergelaten
Klinken nog steeds in mijn oren
Ik zal me altijd die nacht herinneren
Dat ze hun vaders uitzwaaiden
We volgden de rails, we sliepen onder de sterren
Gravend in duisternis, levend met gevaar
Toonden geen angst voor wat voor ons ligt
Ze zullen onze gelijken nooit meer zien