Vertaling van: Linkin Park - Dedicated (demo 1999)
Ik heb een droom van een scène tussen de groene heuvels
Wolken drijven weg en het zonlicht wordt onthuld
Mensen praten nooit over het echt houden
(Het is begrepen dat ze het eigenlijk wel doen)
En dronken en gestimuleerde MCs
staren paranoïde naar de bomen en zijn weg in een briesje
Kijk ze eens rennen, hiphop hits
Ga met me wandelen en wat je zult zien
Is een land waar het zand is gemaakt van verpletterde wax
En de lucht achter je is krylon blauw
En iedereen spreekt een dialect van rijmen
En MCs hebben materialisme achtergelaten
Tegelijkertijd pak ik mijn microfoon
En hoop ik dat ik en mijn team het heelhuids zullen redden
Want je kunt zeggen wat je wil, en zeggen wat je mag
Maar vergeet niet voor wie het is aan het einde van de nacht
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon
Ik heb een hoop zooi gezien,
Ik praatte tegen een zwerver bij zonsondergang,
Hij vroeg me "Hoe zou jij je voelen
Als iedereen deed alsof je niet bestond
Je zou je grip verliezen, waarschijnlijk zelfs flippen."
Dus laat het bekend zijn, de enige reden dat we dit doen
Is zodat jij er iets van kunt oppikken en je hoofd eraan kunt knallen
Terwijl MCs vechten om te zien wie het bekendste kan worden
Zwevend over je hoofd als een Space Odyssey monoliet *
Het spel overzien, over het zijn van hetzelfde oude liedje
Het gaat allemaal veranderen in een storm van duisternis en pijn
En zure regen en beloftes dat je het nooit meer zult doen
Tegelijkertijd pak ik mijn microfoon
En hoop dat ik en mijn team het heelhuids zullen redden
Want je kunt zeggen wat je wil, en zeggen wat je mag
Maar vergeet niet voor wie het is aan het einde van de nacht
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon Het duwt met dichterbij, het is warm in de schaduw
Dit is waar ik me thuis voel, dit is mijn plek om te verstoppen
Het duwt met dichterbij, het is warm in de schaduw
Dit is waar ik me thuis voel, dit is mijn plek om te verstoppen
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon
Dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, iedereen die zich niet veilig voelen
Wie echt zijn, iedereen die weet dat ze niet op hun plek zijn
Wie echt zijn, iemand die nergens heen kan rennen
Die zich verstopt in de schaduw wachtend voor de zon
De film Space Odyssey begint (na de inleiding) met een monoliet
die op de maan gevonden wordt.
Wolken drijven weg en het zonlicht wordt onthuld
Mensen praten nooit over het echt houden
(Het is begrepen dat ze het eigenlijk wel doen)
En dronken en gestimuleerde MCs
staren paranoïde naar de bomen en zijn weg in een briesje
Kijk ze eens rennen, hiphop hits
Ga met me wandelen en wat je zult zien
Is een land waar het zand is gemaakt van verpletterde wax
En de lucht achter je is krylon blauw
En iedereen spreekt een dialect van rijmen
En MCs hebben materialisme achtergelaten
Tegelijkertijd pak ik mijn microfoon
En hoop ik dat ik en mijn team het heelhuids zullen redden
Want je kunt zeggen wat je wil, en zeggen wat je mag
Maar vergeet niet voor wie het is aan het einde van de nacht
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon
Ik heb een hoop zooi gezien,
Ik praatte tegen een zwerver bij zonsondergang,
Hij vroeg me "Hoe zou jij je voelen
Als iedereen deed alsof je niet bestond
Je zou je grip verliezen, waarschijnlijk zelfs flippen."
Dus laat het bekend zijn, de enige reden dat we dit doen
Is zodat jij er iets van kunt oppikken en je hoofd eraan kunt knallen
Terwijl MCs vechten om te zien wie het bekendste kan worden
Zwevend over je hoofd als een Space Odyssey monoliet *
Het spel overzien, over het zijn van hetzelfde oude liedje
Het gaat allemaal veranderen in een storm van duisternis en pijn
En zure regen en beloftes dat je het nooit meer zult doen
Tegelijkertijd pak ik mijn microfoon
En hoop dat ik en mijn team het heelhuids zullen redden
Want je kunt zeggen wat je wil, en zeggen wat je mag
Maar vergeet niet voor wie het is aan het einde van de nacht
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon Het duwt met dichterbij, het is warm in de schaduw
Dit is waar ik me thuis voel, dit is mijn plek om te verstoppen
Het duwt met dichterbij, het is warm in de schaduw
Dit is waar ik me thuis voel, dit is mijn plek om te verstoppen
Want dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, zijn de kinderen die weten dat er iets niet klopt
Wie echt zijn, zijn de kinderen die denken dat ze niet thuis zijn
Wie echt zijn, zijn de kinderen die nergens heen kunnen rennen
Die zich verstoppen in de schaduw wachtend op de zon
Dit is gericht aan de kinderen
Gericht aan waar de muziek leeft
Gericht aan degenen die moe zijn van steeds hetzelfde
En gericht aan mensen die een stapje verder willen gaan
Wie echt zijn, iedereen die zich niet veilig voelen
Wie echt zijn, iedereen die weet dat ze niet op hun plek zijn
Wie echt zijn, iemand die nergens heen kan rennen
Die zich verstopt in de schaduw wachtend voor de zon
De film Space Odyssey begint (na de inleiding) met een monoliet
die op de maan gevonden wordt.