Vertaling van: Linkin Park - Forgotten
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Er is een plek zo donker dat je het einde niet kan zien
Luchten drijven terug en shockeren hen
die zich niet kunnen verdedigen
De regen zend druppels en een zure vraag
Krachtig, de kracht van een suggestie
Dan met de ogen dicht,
kijkend door het roest en rottigheid en stof
Een klein plekje licht overspoelt de vloer
En giet over de verroeste wereld van verzonnen dingen
De ogen gaan open en het is weer donker
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
Heen en weer bewegend,
schreeuwend over de hoogte - en dieptepunten
Vervuiling manifesterend in perpetuele geluiden
De wielen gaan rond en de zonsondergang kruipt achter
straatlantaarns, kettingen en beton
Een klein stukje papier met een plaatje erop zweeft
door de straat tot de wind is gaan liggen
De herinnering nu is als het plaatje toen was
Wanneer het plaatje verfrommeld is
kan het nooit meer perfect zijn Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
Nu heb je me op heterdaad betrapt
Je brengt de gedachte terug
Ik zeg je dat
Ik het zo door je kan zien (x7)
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Er is een plek zo donker dat je het einde niet kan zien
Luchten drijven terug en shockeren hen
die zich niet kunnen verdedigen
De regen zend druppels en een zure vraag
Krachtig, de kracht van een suggestie
Dan met de ogen dicht,
kijkend door het roest en rottigheid en stof
Een klein plekje licht overspoelt de vloer
En giet over de verroeste wereld van verzonnen dingen
De ogen gaan open en het is weer donker
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
Heen en weer bewegend,
schreeuwend over de hoogte - en dieptepunten
Vervuiling manifesterend in perpetuele geluiden
De wielen gaan rond en de zonsondergang kruipt achter
straatlantaarns, kettingen en beton
Een klein stukje papier met een plaatje erop zweeft
door de straat tot de wind is gaan liggen
De herinnering nu is als het plaatje toen was
Wanneer het plaatje verfrommeld is
kan het nooit meer perfect zijn Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
Van de top naar de bodem
Bodem naar de top tot ik stop
Bij de kern ben ik vergeten
In het midden van mijn gedachten
Ver weg van mijn veiligheid
Het plaatje is daar
De herinnering zal me niet ontglippen
Maar waarom zou het me wat kunnen schelen?
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
Nu heb je me op heterdaad betrapt
Je brengt de gedachte terug
Ik zeg je dat
Ik het zo door je kan zien (x7)
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt
In de herinnering zul je me vinden
Ogen gloeien op
Het duister houdt me stevig vast
Tot de zon opkomt