Vertaling van: Laura Pausini - La Solitudine
Marco is weggegaan en komt niet meer terug
De trein van 07.30 uur, zonder hem
Is een koud metalen hart zonder ziel
In de grijze ochtendkou van de stad
Op school is zijn bank leeg, Marco is in mij
Het is zoet, zijn adem in mijn gedachten
Enorme afstanden lijken ons te scheiden
Maar het hart klopt sterk in mij
Wie weet of je aan mij denkt
Of je nooit met je ouders praat
Of jij je net als ik verstopt
De blikken vermijdt en je ervoor verbergt
Opgesloten in je kamer en niet willen eten
Je klemt je vast aan je kussen
Je huilt en je weet niet hoeveel verdriet je nog
Eenzamer zal maken
Marco, in mijn dagboek zit een foto
Je hebt de ogen van een beetje verlegen kind
Ik druk de foto tegen mijn hart en ik voel dat je er bent
Tussen het huiswerk voor Engels en Wiskunde
Jouw vader en zijn adviezen, wat eentonig
Hij heeft jou meegenomen vanwege zijn werk
Zeker weten dat hij jouw mening nooit heeft gevraagd Hij zei: "Op een dag zul je mij begrijpen"
Wie weet of je aan mij denkt
Of je met jouw vrienden praat
Om geen pijn meer om mij te hebben
Maar je weet dat het niet gemakkelijk is
Op school kan ik er niet meer tegen
En de middagen zonder jou
Studeren is zinloos; alle gedachten komen uit op jou
Het is onmogelijk ons leven te scheiden
Ik smeek je, wacht op mij, mijn lief ...
Maar ik mag geen illusies hebben
De eenzaamheid tussen ons
Deze stilte in mij
Is de onrust om het leven zonder jou te leven
Ik smeek, wacht op mij want
Ik kan niet zonder jou
Het is onmogelijk onze liefde te scheiden
De eenzaamheid
De trein van 07.30 uur, zonder hem
Is een koud metalen hart zonder ziel
In de grijze ochtendkou van de stad
Op school is zijn bank leeg, Marco is in mij
Het is zoet, zijn adem in mijn gedachten
Enorme afstanden lijken ons te scheiden
Maar het hart klopt sterk in mij
Wie weet of je aan mij denkt
Of je nooit met je ouders praat
Of jij je net als ik verstopt
De blikken vermijdt en je ervoor verbergt
Opgesloten in je kamer en niet willen eten
Je klemt je vast aan je kussen
Je huilt en je weet niet hoeveel verdriet je nog
Eenzamer zal maken
Marco, in mijn dagboek zit een foto
Je hebt de ogen van een beetje verlegen kind
Ik druk de foto tegen mijn hart en ik voel dat je er bent
Tussen het huiswerk voor Engels en Wiskunde
Jouw vader en zijn adviezen, wat eentonig
Hij heeft jou meegenomen vanwege zijn werk
Zeker weten dat hij jouw mening nooit heeft gevraagd Hij zei: "Op een dag zul je mij begrijpen"
Wie weet of je aan mij denkt
Of je met jouw vrienden praat
Om geen pijn meer om mij te hebben
Maar je weet dat het niet gemakkelijk is
Op school kan ik er niet meer tegen
En de middagen zonder jou
Studeren is zinloos; alle gedachten komen uit op jou
Het is onmogelijk ons leven te scheiden
Ik smeek je, wacht op mij, mijn lief ...
Maar ik mag geen illusies hebben
De eenzaamheid tussen ons
Deze stilte in mij
Is de onrust om het leven zonder jou te leven
Ik smeek, wacht op mij want
Ik kan niet zonder jou
Het is onmogelijk onze liefde te scheiden
De eenzaamheid