Vertaling van: Leonard Cohen - Avalanche
Nou ik stapte in een lawine,
Het bedekte mijn ziel;
Wanneer ik niet deze gebochelde ben die je ziet,
Slaap ik onder de gouden heuvel.
Jij die wenst pijn te overwinnen,
Jij moet leren, leren me goed te dienen.
Je raakt mijn zij per ongeluk
Terwijl je naar beneden gaat voor je goud.
De kreupele hier die je kleedt en voedt
Is noch uitgehongerd noch koud;
Hij vraagt niet om je gezelschap,
Niet in het midden, het midden van de wereld.
Wanneer ik op een voetstuk sta,
Heb jij me er niet op gezet.
Jouw wetten houden me niet tegen
Om te knielen, grotesk en naakt.
Ik ben zelf het voetstuk
Voor deze lelijke bochel waar jij naar staart. Jij die wenst pijn te overwinnen,
Jij moet leren wat me aardig maakt;
De kruimels liefde die je me aanbiedt,
Dat zijn de kruimels die ik achterliet.
Je pijn is hier niet geloofwaardig,
Het is slechts de schaduw, schaduw van mijn wond.
Ik ben begonnen naar je te verlangen,
Ik die niet gierig ben;
Ik ben begonnen naar je te vragen,
Ik die geen nood heb.
Je zegt dat je van me bent weggegaan,
Maar ik kan je voelen wanneer je ademt.
Kleed je niet in die vodden voor mij,
Ik weet dat je niet arm bent;
Je houdt nu niet zo hevig van mij
Wanneer je weet dat je niet zeker bent,
Het is jouw beurt, geliefde,
Het is jouw vlees dat ik draag.
Het bedekte mijn ziel;
Wanneer ik niet deze gebochelde ben die je ziet,
Slaap ik onder de gouden heuvel.
Jij die wenst pijn te overwinnen,
Jij moet leren, leren me goed te dienen.
Je raakt mijn zij per ongeluk
Terwijl je naar beneden gaat voor je goud.
De kreupele hier die je kleedt en voedt
Is noch uitgehongerd noch koud;
Hij vraagt niet om je gezelschap,
Niet in het midden, het midden van de wereld.
Wanneer ik op een voetstuk sta,
Heb jij me er niet op gezet.
Jouw wetten houden me niet tegen
Om te knielen, grotesk en naakt.
Ik ben zelf het voetstuk
Voor deze lelijke bochel waar jij naar staart. Jij die wenst pijn te overwinnen,
Jij moet leren wat me aardig maakt;
De kruimels liefde die je me aanbiedt,
Dat zijn de kruimels die ik achterliet.
Je pijn is hier niet geloofwaardig,
Het is slechts de schaduw, schaduw van mijn wond.
Ik ben begonnen naar je te verlangen,
Ik die niet gierig ben;
Ik ben begonnen naar je te vragen,
Ik die geen nood heb.
Je zegt dat je van me bent weggegaan,
Maar ik kan je voelen wanneer je ademt.
Kleed je niet in die vodden voor mij,
Ik weet dat je niet arm bent;
Je houdt nu niet zo hevig van mij
Wanneer je weet dat je niet zeker bent,
Het is jouw beurt, geliefde,
Het is jouw vlees dat ik draag.