Vertaling van: Queen - '39
In het jaar '39 kwamen hier de vrijwilligers samen
In de dagen dat de landen schaars waren
Hier zeilde het schip de blauwe zonnige ochtend in
Zoetste teken ooit gezien
En de nacht volgde de dag
En de verhalen vertellers zeggen
Dat de dappere zielen erin
Voor menig eenzame dag over de melkige zeeën zeilden
Nooit teruggekeken, nooit gevreesd, nooit gehuild
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Schrijf je brieven in het zand
Voor de dag dat ik je hand pak
In het land dat onze kleinkinderen kenden
Aah, aah, aah, aah In het jaar '39 kwam een schip vanuit het blauw *)
De vrijwilligers kwamen thuis die dag
En ze brengen goed nieuws van een wereld zo nieuwgeboren
Al wogen hun harten zo zwaar
Want de aarde is oud en grijs, kleine schat laten we gaan
Maar mijn schat dit kan niet zo zijn
Oh zo veel jaren zijn verstreken al ben ik slechts een jaar ouder
Je moeders ogen huilen naar mij vanuit jouw ogen
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Schrijf je brieven in het zand
Voor de dag dat ik je hand pak
In het land dat onze kleinkinderen kenden
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Al je brieven in het zand
Kunnen me niet genezen zoals je hand
Want mijn leven
Nog steeds voor me
Arme ik
*) Het betreft een ruimtereis op zoek naar een andere planeet
begonnen in '39 en teruggekeerd in '39 een eeuw later.
De tijd verloopt bij bijna lichtsnelheid veel trager dan op aarde.
De reizigers zijn een jaar ouder, de aarde 100 jaar.
In de dagen dat de landen schaars waren
Hier zeilde het schip de blauwe zonnige ochtend in
Zoetste teken ooit gezien
En de nacht volgde de dag
En de verhalen vertellers zeggen
Dat de dappere zielen erin
Voor menig eenzame dag over de melkige zeeën zeilden
Nooit teruggekeken, nooit gevreesd, nooit gehuild
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Schrijf je brieven in het zand
Voor de dag dat ik je hand pak
In het land dat onze kleinkinderen kenden
Aah, aah, aah, aah In het jaar '39 kwam een schip vanuit het blauw *)
De vrijwilligers kwamen thuis die dag
En ze brengen goed nieuws van een wereld zo nieuwgeboren
Al wogen hun harten zo zwaar
Want de aarde is oud en grijs, kleine schat laten we gaan
Maar mijn schat dit kan niet zo zijn
Oh zo veel jaren zijn verstreken al ben ik slechts een jaar ouder
Je moeders ogen huilen naar mij vanuit jouw ogen
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Schrijf je brieven in het zand
Voor de dag dat ik je hand pak
In het land dat onze kleinkinderen kenden
Hoor je niet mijn roep al ben je vele jaren hier vandaan
Hoor je me jou niet roepen
Al je brieven in het zand
Kunnen me niet genezen zoals je hand
Want mijn leven
Nog steeds voor me
Arme ik
*) Het betreft een ruimtereis op zoek naar een andere planeet
begonnen in '39 en teruggekeerd in '39 een eeuw later.
De tijd verloopt bij bijna lichtsnelheid veel trager dan op aarde.
De reizigers zijn een jaar ouder, de aarde 100 jaar.