Vertaling van: U2 - Silver And Gold
In het schijthuis een jachtgeweer
Biddende handen houden me vast
Alleen de jager werd opgejaagd
In deze stad van blik
Stad van blik
Geen sterren in de zwarte nacht
Het is alsof de hemel naar beneden is gevallen
Geen zon in het daglicht
Het lijkt alsof het aan de grond is geketend
Aan de grond geketend
De wacht zei
De uitgang is verkocht
Als je eruit wilt
Zilver en goud
Gebroken rug tot aan het plafond
Gebroken neus tot op de grond
Ik schreeuw naar de stilte, het kruipt
Het kruipt onder de deur door
Er zit een touw om mijn nek
En er zit een trekker in je pistool
Jezus, zeg iets
Ik ben iemand, ik ben iemand
Ik ben iemand
Kapiteins en koningen
In het scheepsruim
Ze kwamen om te verzamelen
Zilver en goud
Zilver en goud
Heb gezien het komen en gaan
Heb gezien de kapiteins en koningen
Heb gezien die marineblauwe uniformen
Heb gezien die heldere en glanzende dingen
Heldere glanzende dingen
De temperatuur stijgt
De koorts witgloeiend
Meneer, ik heb niets
Maar het is meer dan je hebt Ketenen binden me niet langer
Noch de boeien aan mijn voeten
Buiten zijn de gevangenen
Binnen de vrijen
Laat ze vrij
Laat ze vrij
Een prijsvechter in een hoek wordt verteld
Raak waar het pijn doet
Zilver en goud
Zilver en goud
Ja, zilver en goud ...
Dit nummer is geschreven in een hotelkamer in de stad New York rond de tijd dat een vriend van ons,
Little Steven, een plaat van Artists Against Apartheid aan het samenstellen was.
Dit is een lied geschreven over een man in een sloppenwijk buiten Johannesburg. Een man die het
zat is om in de loop van wit Zuid-Afrika te kijken. Een man die op het punt komt dat hij klaar is om
de wapens op te nemen tegen zijn onderdrukker. Een man die het vertrouwen in de vredestichters
van het westen heeft verloren terwijl ze ruzie maken en terwijl ze een man als bisschop Tutu
en zijn verzoek om economische sancties tegen Zuid-Afrika niet steunen.
Val ik je lastig? Ik wil je niet lastig vallen ...
Oké Edge, speel de blues ...
Biddende handen houden me vast
Alleen de jager werd opgejaagd
In deze stad van blik
Stad van blik
Geen sterren in de zwarte nacht
Het is alsof de hemel naar beneden is gevallen
Geen zon in het daglicht
Het lijkt alsof het aan de grond is geketend
Aan de grond geketend
De wacht zei
De uitgang is verkocht
Als je eruit wilt
Zilver en goud
Gebroken rug tot aan het plafond
Gebroken neus tot op de grond
Ik schreeuw naar de stilte, het kruipt
Het kruipt onder de deur door
Er zit een touw om mijn nek
En er zit een trekker in je pistool
Jezus, zeg iets
Ik ben iemand, ik ben iemand
Ik ben iemand
Kapiteins en koningen
In het scheepsruim
Ze kwamen om te verzamelen
Zilver en goud
Zilver en goud
Heb gezien het komen en gaan
Heb gezien de kapiteins en koningen
Heb gezien die marineblauwe uniformen
Heb gezien die heldere en glanzende dingen
Heldere glanzende dingen
De temperatuur stijgt
De koorts witgloeiend
Meneer, ik heb niets
Maar het is meer dan je hebt Ketenen binden me niet langer
Noch de boeien aan mijn voeten
Buiten zijn de gevangenen
Binnen de vrijen
Laat ze vrij
Laat ze vrij
Een prijsvechter in een hoek wordt verteld
Raak waar het pijn doet
Zilver en goud
Zilver en goud
Ja, zilver en goud ...
Dit nummer is geschreven in een hotelkamer in de stad New York rond de tijd dat een vriend van ons,
Little Steven, een plaat van Artists Against Apartheid aan het samenstellen was.
Dit is een lied geschreven over een man in een sloppenwijk buiten Johannesburg. Een man die het
zat is om in de loop van wit Zuid-Afrika te kijken. Een man die op het punt komt dat hij klaar is om
de wapens op te nemen tegen zijn onderdrukker. Een man die het vertrouwen in de vredestichters
van het westen heeft verloren terwijl ze ruzie maken en terwijl ze een man als bisschop Tutu
en zijn verzoek om economische sancties tegen Zuid-Afrika niet steunen.
Val ik je lastig? Ik wil je niet lastig vallen ...
Oké Edge, speel de blues ...