Vertaling van: Rowwen Heze - Zwarte plak
Het valt niet mee om wat te zeggen, als je niet weet wie het horen mag.
Iedereen kan goed of fout zijn, je weet van alles niet genoeg.
Veel te jong om het te weten, veel te jong om door te slaan.
Jij weet amper wat het woord betekent, oorlog heeft altijd bestaan.
En als jij 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het heel snel anders wordt.
Overdag valt er wat te beleven, er is altijd wel wat te doen.
De hele dag het grootste leven, marcheren in soldatenschoenen .
Mensen die jou zien, lachen als ze jou zien staan.
Maar zij zien niet dat jij al door hebt dat oorlog mensen kan verslaan.
En als je 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het heel snel anders wordt. Veel te lang niet kunnen praten, veel te lang naar woorden gezocht.
Wat je zou doen en zou gaan zeggen, mar het was veel stiller dan gedacht.
Toen je hondsalleen naar huis kwam, veel te jong om door te slaan,
maar oud genoeg om het te weten, de oorlog die is nooit gedaan.
En als je 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het nooit niet anders wordt.
Het valt niet mee om wat te zeggen, als je niet weet wie het horen wil.
Soms ineens een uur lang praten en dan weer dagen veel te stil.
Het gaat altijd door, vragen over spijt en schuld.
Vragen wie het beste af is, die met een hart of die niks voelt.
Iedereen kan goed of fout zijn, je weet van alles niet genoeg.
Veel te jong om het te weten, veel te jong om door te slaan.
Jij weet amper wat het woord betekent, oorlog heeft altijd bestaan.
En als jij 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het heel snel anders wordt.
Overdag valt er wat te beleven, er is altijd wel wat te doen.
De hele dag het grootste leven, marcheren in soldatenschoenen .
Mensen die jou zien, lachen als ze jou zien staan.
Maar zij zien niet dat jij al door hebt dat oorlog mensen kan verslaan.
En als je 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het heel snel anders wordt. Veel te lang niet kunnen praten, veel te lang naar woorden gezocht.
Wat je zou doen en zou gaan zeggen, mar het was veel stiller dan gedacht.
Toen je hondsalleen naar huis kwam, veel te jong om door te slaan,
maar oud genoeg om het te weten, de oorlog die is nooit gedaan.
En als je 's nachts de stemmen in het donker hoort,
hopen dat het nooit niet anders wordt.
Het valt niet mee om wat te zeggen, als je niet weet wie het horen wil.
Soms ineens een uur lang praten en dan weer dagen veel te stil.
Het gaat altijd door, vragen over spijt en schuld.
Vragen wie het beste af is, die met een hart of die niks voelt.