Vertaling van: Eros Ramazzotti - Favola
En men vertelt dat hij in een boom veranderde
En dat hij er zelf voor koos
Om halt te houden
En daar stond hij toe te kijken
Hoe de aarde nieuwe bloemen voortbracht Zo werd hij een nest voor konijnen en kolibries
De wind leerde hem de smaak kennen
Van hars en woudhoning
En regen maakte hem nat
Mijn geluk - zei hij in zichzelf -
Welaan ... welaan ... ik heb heb gevonden nu
Nu ik het goed maak
En alle tijd voor mij heb
Ik heb niemand meer nodig
Dit is nu eens de ware schoonheid van het leven
"Maar op een dag gingen daarvandaan
Twee meisjesogen
Twee ogen die de hemel hadden beroofd
Van een beetje vernis"
En hij voelde zijn wortels trillen
Aan welke innerlijke verwarring viel hij onverwacht ten prooi
Degene die enkel een man zonder vrouw ten volle begrijpt
En hij strekte zijn takken uit om ze aan te raken
Hij begreep dat het geluk nooit de helft is
Van een oneindigheid
Thans waren zon en maan samen
Steen en wolk
Een lach werd vergezeld van een traan
Of misschien was het enkel
Een mens die een nieuw leven begon
Nu was er het gezang dat
Zijn grote, onmetelijke eenzaamheid opvulde
Het was dat waarachtige gedeelte
Dat elk liefdesverhaaltje
In zich draagt
Opdat wij erin zouden geloven
En dat hij er zelf voor koos
Om halt te houden
En daar stond hij toe te kijken
Hoe de aarde nieuwe bloemen voortbracht Zo werd hij een nest voor konijnen en kolibries
De wind leerde hem de smaak kennen
Van hars en woudhoning
En regen maakte hem nat
Mijn geluk - zei hij in zichzelf -
Welaan ... welaan ... ik heb heb gevonden nu
Nu ik het goed maak
En alle tijd voor mij heb
Ik heb niemand meer nodig
Dit is nu eens de ware schoonheid van het leven
"Maar op een dag gingen daarvandaan
Twee meisjesogen
Twee ogen die de hemel hadden beroofd
Van een beetje vernis"
En hij voelde zijn wortels trillen
Aan welke innerlijke verwarring viel hij onverwacht ten prooi
Degene die enkel een man zonder vrouw ten volle begrijpt
En hij strekte zijn takken uit om ze aan te raken
Hij begreep dat het geluk nooit de helft is
Van een oneindigheid
Thans waren zon en maan samen
Steen en wolk
Een lach werd vergezeld van een traan
Of misschien was het enkel
Een mens die een nieuw leven begon
Nu was er het gezang dat
Zijn grote, onmetelijke eenzaamheid opvulde
Het was dat waarachtige gedeelte
Dat elk liefdesverhaaltje
In zich draagt
Opdat wij erin zouden geloven