Vertaling van: Loreena McKennitt - The Old Ways
De zee roept me naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept me naar huis, naar mijn thuis bij jou
Op een duistere nieuwjaarsnacht
aan de westkust van Clare
hoorde ik jouw stem zingen.
Je ogen dansten het lied
Je handen speelden de melodie
Het was als een visioen
We lieten de muziek achter en de dans ging door
toen we stieken wegvluchtten naar de zeekust
en we roken het zoute water, voelden de wind in ons haar,
toen je verdrietig even pauseerde
Plotseling wist ik dat je zou moeten gaan
Jouw wereld was de mijne niet, je ogen vertelden me dat
Toch voelde ik daar de knooppunten in de tijd
en ik vroeg me af waarom Toen we onze blik wierpen op de rollende golven
kwam er een visioen tot me
van donderende hoeven en slaande vleugels
in de wolken boven ons
Terwijl jij je omdraaide om te gaan hoorde ik je mijn naam roepen
Je was als een vogel in een kooi
die zijn vleugels uitsloeg om weg te vliegen
"De oude manieren zijn verloren" zong je terwijl je vloog
en ik vroeg me af waarom
De donderende golven mij naar huis roepen, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee mij naar huis roept, naar mijn thuis bij jou
De beukende golven roepen mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende golven roepen mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept me naar huis, naar mijn thuis bij jou
Op een duistere nieuwjaarsnacht
aan de westkust van Clare
hoorde ik jouw stem zingen.
Je ogen dansten het lied
Je handen speelden de melodie
Het was als een visioen
We lieten de muziek achter en de dans ging door
toen we stieken wegvluchtten naar de zeekust
en we roken het zoute water, voelden de wind in ons haar,
toen je verdrietig even pauseerde
Plotseling wist ik dat je zou moeten gaan
Jouw wereld was de mijne niet, je ogen vertelden me dat
Toch voelde ik daar de knooppunten in de tijd
en ik vroeg me af waarom Toen we onze blik wierpen op de rollende golven
kwam er een visioen tot me
van donderende hoeven en slaande vleugels
in de wolken boven ons
Terwijl jij je omdraaide om te gaan hoorde ik je mijn naam roepen
Je was als een vogel in een kooi
die zijn vleugels uitsloeg om weg te vliegen
"De oude manieren zijn verloren" zong je terwijl je vloog
en ik vroeg me af waarom
De donderende golven mij naar huis roepen, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee mij naar huis roept, naar mijn thuis bij jou
De beukende golven roepen mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende golven roepen mij naar huis, naar mijn thuis bij jou
De beukende zee roept mij naar huis, naar mijn thuis bij jou