Vertaling van: Jack Johnson - Do You Remember
Weet je nog de eerste keer dat we elkaar hebben ontmoet?
Ik weet het nog.
Het was een keer
in begin september.
Je was lui wat dat betreft.
Je liet me wachten.
Ik was zo gek op je.
Het maakte me niks uit.
Dus ik was te laat voor de les.
Ik maakte mijn fiets aan die van jou vast.
Het was niet moeilijk te vinden.
Je had hem met bloemen beschilders.
Geloof dat ik bang was
dat je, als je weg reed,
niet meer terug kwam.
Naar mij.
Nou ik was toen gek op je
en nu het gekste van alles
na tien jaar verder
en je bent nog steeds van mij.
We zijn in de tijd opgesloten.
Laten we het terugdraaien.
Weet je nog
toen we voor het eerst samen gingen wonen?
De piano nam de huiskamer in beslag.
Je speelde voor me boogie woogie,
ik speelde voor jou liefdesliedjes.
Je zei we spelen House.
Nu zeg je dat we het nog steeds zijn.
We hebben onze eigen onderkomen gebouwd.
Ergens in een boom die wij vonden
We voelden ons zo ver weg.
Oo kal zijn we nog steeds in de stad.
Ik herinner me het kijken
naar de brandende oude boom.
Ik nam een foto waar
ik niet graag naar kijk. Nou dit soort momenten.
Ze komen en gaan.
Alleen lijkt niet meer zo lang.
Na tien jaar die voorbij zijn gegaan,
kunnen we niet terugdraaien.
We zijn in de tijd opgesloten.
Maar je bent nog steeds van mij.
Weet je nog?
Ik weet het nog.
Het was een keer
in begin september.
Je was lui wat dat betreft.
Je liet me wachten.
Ik was zo gek op je.
Het maakte me niks uit.
Dus ik was te laat voor de les.
Ik maakte mijn fiets aan die van jou vast.
Het was niet moeilijk te vinden.
Je had hem met bloemen beschilders.
Geloof dat ik bang was
dat je, als je weg reed,
niet meer terug kwam.
Naar mij.
Nou ik was toen gek op je
en nu het gekste van alles
na tien jaar verder
en je bent nog steeds van mij.
We zijn in de tijd opgesloten.
Laten we het terugdraaien.
Weet je nog
toen we voor het eerst samen gingen wonen?
De piano nam de huiskamer in beslag.
Je speelde voor me boogie woogie,
ik speelde voor jou liefdesliedjes.
Je zei we spelen House.
Nu zeg je dat we het nog steeds zijn.
We hebben onze eigen onderkomen gebouwd.
Ergens in een boom die wij vonden
We voelden ons zo ver weg.
Oo kal zijn we nog steeds in de stad.
Ik herinner me het kijken
naar de brandende oude boom.
Ik nam een foto waar
ik niet graag naar kijk. Nou dit soort momenten.
Ze komen en gaan.
Alleen lijkt niet meer zo lang.
Na tien jaar die voorbij zijn gegaan,
kunnen we niet terugdraaien.
We zijn in de tijd opgesloten.
Maar je bent nog steeds van mij.
Weet je nog?