Vertaling van: Yes - Turn of the century
Een vorm realiseren vanuit steen
laat handen bewegen,
Roan gaf zijn hart vorm
door zijn bezige handen,
Hij werkte om met klei zijn hartstocht vorm te geven,
als de zon
In zijn kamer ligt zijn echtgenote,
Ze danste en zong altijd zo bedreven,
Dus wees maar stil, hij huilt nu
Ik heb de tijd, oh laat klei gij doen herscheppen
In de diepe donkere nacht
roept de winter, hij huilt, verloochen me niet
voor zijn vrouw, verhevig haar ziekte,
De tijd heeft haar in zijn greep
en zal haar hoe dan ook meenemen
In het stille ochtendlicht, sterft ze,
Onbeholpen handen, ziel openbaring
Als bladeren raken we elkaar aan, leren we,
Eens kenden we het verhaal,
Als de winter zich aandient zal hij kou lijden,
alles om de steen maar tot leven te zien komen
Kom Roan, niet meer huilen,
aldus aan het werk gezet, herschiep
zijn kracht hem
terwijl hij een vorm realiseerde vanuit steen, zijn werk
nam hem aldus geheel in beslag,
Kon ze hem horen,
Kon ze hem zien,
Zijn kamer was geheel gehuld in dit verblindende licht,
Hij zou haar aanraken,
hij zou haar vasthouden,
lachen terwijl ze dansten,
Hoogrode kleur bij het aanraken van elkaar Vertelde haar blik mij, bij de eeuwwisseling,
openhartig
wanneer we elkaar tegenkomen, hoe we elkaar zullen beminnen,
Ach, laat het leven me herscheppen
Als bladeren raakten we elkaar aan, dansten we,
Eens kenden we het verhaal,
toen de herfst zich aandiende en we het allebei nog wisten,
Van al die jaren geleden,
ik weet zeker dat we het nog weten
't Was het teken van de dag, de aanraking
terwijl ik je vingers kus,
We lopen hand in hand in de zon,
Herinneringen aan toen we jong waren,
De liefde blijft voortduren
Kwam het door het nevelig zonlicht
waardoor jouw hele verschijning
er zo warm uitzag als het maanlicht,
die als een parel jouw blik verdiepte,
De tranen zijn verdwenen,
allemaal in hetzelfde licht
Vertelde haar blik mij, bij de eeuwwisseling,
openhartig
wanneer we elkaar tegenkomen, hoe we eruit zullen zien,
Als we glimlachen zal de tijd me ongetwijfeld in de steek laten
Als bladeren raken we elkaar aan, zien we,
We krijgen het verhaal te weten,
Als de herfst zich aandienst zullen we het ons allebei herinneren,
al die jaren terug...
laat handen bewegen,
Roan gaf zijn hart vorm
door zijn bezige handen,
Hij werkte om met klei zijn hartstocht vorm te geven,
als de zon
In zijn kamer ligt zijn echtgenote,
Ze danste en zong altijd zo bedreven,
Dus wees maar stil, hij huilt nu
Ik heb de tijd, oh laat klei gij doen herscheppen
In de diepe donkere nacht
roept de winter, hij huilt, verloochen me niet
voor zijn vrouw, verhevig haar ziekte,
De tijd heeft haar in zijn greep
en zal haar hoe dan ook meenemen
In het stille ochtendlicht, sterft ze,
Onbeholpen handen, ziel openbaring
Als bladeren raken we elkaar aan, leren we,
Eens kenden we het verhaal,
Als de winter zich aandient zal hij kou lijden,
alles om de steen maar tot leven te zien komen
Kom Roan, niet meer huilen,
aldus aan het werk gezet, herschiep
zijn kracht hem
terwijl hij een vorm realiseerde vanuit steen, zijn werk
nam hem aldus geheel in beslag,
Kon ze hem horen,
Kon ze hem zien,
Zijn kamer was geheel gehuld in dit verblindende licht,
Hij zou haar aanraken,
hij zou haar vasthouden,
lachen terwijl ze dansten,
Hoogrode kleur bij het aanraken van elkaar Vertelde haar blik mij, bij de eeuwwisseling,
openhartig
wanneer we elkaar tegenkomen, hoe we elkaar zullen beminnen,
Ach, laat het leven me herscheppen
Als bladeren raakten we elkaar aan, dansten we,
Eens kenden we het verhaal,
toen de herfst zich aandiende en we het allebei nog wisten,
Van al die jaren geleden,
ik weet zeker dat we het nog weten
't Was het teken van de dag, de aanraking
terwijl ik je vingers kus,
We lopen hand in hand in de zon,
Herinneringen aan toen we jong waren,
De liefde blijft voortduren
Kwam het door het nevelig zonlicht
waardoor jouw hele verschijning
er zo warm uitzag als het maanlicht,
die als een parel jouw blik verdiepte,
De tranen zijn verdwenen,
allemaal in hetzelfde licht
Vertelde haar blik mij, bij de eeuwwisseling,
openhartig
wanneer we elkaar tegenkomen, hoe we eruit zullen zien,
Als we glimlachen zal de tijd me ongetwijfeld in de steek laten
Als bladeren raken we elkaar aan, zien we,
We krijgen het verhaal te weten,
Als de herfst zich aandienst zullen we het ons allebei herinneren,
al die jaren terug...