Vertaling van: Mary Black - The shadow
En nu is het voorbij
De wapens hebben gevloeid
De nachtmerrie is voorbij
Op een hobbelige weg
Wanneer de schuldige regen naar beneden valt
Geen kind om vast te houden
Tussen de bezorgde angst
Geen behulpzaam hand
Om de tranen op te vangen
Die deze oude grond doorweken
De glimlach die zo vriendelijk breekt
Behoud een verward hoofd
Zoals een stem die de geheimen bewaard
Van een leven dat je zou geleid hebben
Ogen met grote onverschilligheid
In gevaar en in gunst
Maar de glimp die de doodsklok kent
Liet een schaduw op je gezicht achter
In de diepe oneindige duisternis
Wanneer je trouwe vriend neervalt
Geraakt door de geweldadige kroon
Tot hun jager is neergejaagd Het web is traag geweven
De eindeloze dromers beschut,
In de avond is de avondklok aangebroken
Op de dood van de Zondagochtend.
Eeuwen van donder
Neem het Kasteel onder schot
In de kouden lucht in Londen
Waar je handen gebonden zijn met bloed.
Puntje winter brak aan
Wanneer het delen opzij werd geschoven
Duizenden keren huilde je
Maar de schaduw stierf nooit.
En nu is het voorbij
De wapens hebben gevloeid
De nachtmerrie is voorbij
Op een hobbelige weg.
Wanneer de schuldige regen naar beneden valt.
Geen kind om vast te houden
Tussen de bezorgde angst
Geen behulpzaam hand
Geen gunstige jaren
Alleen een bittere oude grond.
Maar nu is het voorbij
De wapens hebben gevloeid
De nachtmerrie is voorbij
Op een hobbelige weg
Wanneer de schuldige regen naar beneden valt
Geen kind om vast te houden
Tussen de bezorgde angst
Geen behulpzaam hand
Om de tranen op te vangen
Die deze oude grond doorweken
De glimlach die zo vriendelijk breekt
Behoud een verward hoofd
Zoals een stem die de geheimen bewaard
Van een leven dat je zou geleid hebben
Ogen met grote onverschilligheid
In gevaar en in gunst
Maar de glimp die de doodsklok kent
Liet een schaduw op je gezicht achter
In de diepe oneindige duisternis
Wanneer je trouwe vriend neervalt
Geraakt door de geweldadige kroon
Tot hun jager is neergejaagd Het web is traag geweven
De eindeloze dromers beschut,
In de avond is de avondklok aangebroken
Op de dood van de Zondagochtend.
Eeuwen van donder
Neem het Kasteel onder schot
In de kouden lucht in Londen
Waar je handen gebonden zijn met bloed.
Puntje winter brak aan
Wanneer het delen opzij werd geschoven
Duizenden keren huilde je
Maar de schaduw stierf nooit.
En nu is het voorbij
De wapens hebben gevloeid
De nachtmerrie is voorbij
Op een hobbelige weg.
Wanneer de schuldige regen naar beneden valt.
Geen kind om vast te houden
Tussen de bezorgde angst
Geen behulpzaam hand
Geen gunstige jaren
Alleen een bittere oude grond.
Maar nu is het voorbij