Vertaling van: Dire Straits - Telegraph Road
Lang geleden kwam er een man over de weg
Hij liep 30 mijl met een pak op zijn rug
En hij legde zijn last neer
Op de plek die hij het beste vond
Bouwde een huis in de wildernis
Hij bouwde een blokhut en een winterschuur
En hij ploegde de grond langs de koude meerkust
En de andere reizigers kwamen over hetzelfde pad
En ze gingen nooit verder, nee, en ook niet meer terug
Toen kwamen de kerken, toen kwamen de scholen
Toen kwamen de advocaten, toen kwamen de regels
Toen kwamen de treinen en vrachtauto's met lading
En het vieze oude pad was de Telegraafweg
Toen kwam de mijn - toen kwam het erts
Toen kwam er een moeilijke tijd, toen kwam er oorlog
De telegraaf zong over de wereld buiten
De Telegraafweg werd zo diep en breed
Als een stromende rivier...
En mijn radio zegt dat het vannacht gaat vriezen
Mensen rijden naar huis vanuit de fabrieken
Er rijdt verkeer in zes banen
Drie banden rijden zo langzaam... Ik ging graag naar het werk, maar het is gesloten
Ik mag wel gaan werken,
Maar ik kan geen werk vinden
Ja, en ze zeggen dat we moeten betalen wat we verschuldigd zijn
We zullen moeten oogsten
Van het zaad dat gezaaid is
En de vogels op de draden en de telegraafpalen
Kunnen altijd wegvliegen weg van de regen en de kou
Je kan ze hun telegraafcode horen zingen
Over de hele Telegraafweg
Weet je, ik zou het achter me moeten laten
Maar ik herinner me die nachten
Toen het leven nog een gok was
Op een race tussen de lichten
Je hoofd lag op mijn schouder
Je hand zat in mijn haar
Nu doe je killer, alsof je er niets om geeft
Maar geloof in me, schat, en ik haal je weg
Uit deze duisternis en naar de dag
Van deze rivieren van koplampen, de regenrivieren
Van de boosheid die leeft
Op de straten met deze namen
Want ik ben door elk rood licht gereden
Op de weg van de herinnering
Ik heb wanhoop in vlammen zien uitbarsten
En ik wil het niet nog een keer zien...
Van al die bordjes die zeggen: "sorry, we zijn gesloten"
Langs de hele Telegraafweg
Hij liep 30 mijl met een pak op zijn rug
En hij legde zijn last neer
Op de plek die hij het beste vond
Bouwde een huis in de wildernis
Hij bouwde een blokhut en een winterschuur
En hij ploegde de grond langs de koude meerkust
En de andere reizigers kwamen over hetzelfde pad
En ze gingen nooit verder, nee, en ook niet meer terug
Toen kwamen de kerken, toen kwamen de scholen
Toen kwamen de advocaten, toen kwamen de regels
Toen kwamen de treinen en vrachtauto's met lading
En het vieze oude pad was de Telegraafweg
Toen kwam de mijn - toen kwam het erts
Toen kwam er een moeilijke tijd, toen kwam er oorlog
De telegraaf zong over de wereld buiten
De Telegraafweg werd zo diep en breed
Als een stromende rivier...
En mijn radio zegt dat het vannacht gaat vriezen
Mensen rijden naar huis vanuit de fabrieken
Er rijdt verkeer in zes banen
Drie banden rijden zo langzaam... Ik ging graag naar het werk, maar het is gesloten
Ik mag wel gaan werken,
Maar ik kan geen werk vinden
Ja, en ze zeggen dat we moeten betalen wat we verschuldigd zijn
We zullen moeten oogsten
Van het zaad dat gezaaid is
En de vogels op de draden en de telegraafpalen
Kunnen altijd wegvliegen weg van de regen en de kou
Je kan ze hun telegraafcode horen zingen
Over de hele Telegraafweg
Weet je, ik zou het achter me moeten laten
Maar ik herinner me die nachten
Toen het leven nog een gok was
Op een race tussen de lichten
Je hoofd lag op mijn schouder
Je hand zat in mijn haar
Nu doe je killer, alsof je er niets om geeft
Maar geloof in me, schat, en ik haal je weg
Uit deze duisternis en naar de dag
Van deze rivieren van koplampen, de regenrivieren
Van de boosheid die leeft
Op de straten met deze namen
Want ik ben door elk rood licht gereden
Op de weg van de herinnering
Ik heb wanhoop in vlammen zien uitbarsten
En ik wil het niet nog een keer zien...
Van al die bordjes die zeggen: "sorry, we zijn gesloten"
Langs de hele Telegraafweg