Vertaling van: Charles Aznavour - Emmenez-moi
Bij de dokken, waar de zwaarte en de verveling
Mijn rug doen buigen
Komen ze aan, hun magen zwaar beladen
Met fruit, de boten
Ze komen van het einde van de wereld
Met zich meevoerend
De zwervende ideeën
Reflecterend tegen de blauwe hemel
Van de luchtspiegeling
Met zich meevoerend het kruidige parfum
Van een onbekend land
Waar eeuwige zomers zijn
Waar de mensen bijna naakt
Op het strand leven
Ik, die heel mijn leven
Slechts de noordelijke hemel gekend heb
Ik zou graag het grijs van mijn gezicht wassen
Alles overboord gooien
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt
In de kroegen als de avond valt
Met de zeelieden
Als we over meiden en de liefde praten
Een glas in de hand
Ik raak het begrip van de dingen kwijt
En plotseling halen mijn gedachten
Mij weg en brengen me naar
Een prachtige zomer
Tijdens de werkonderbreking Waar ik de armen
De liefde zie vasthouden, die als een dwaas
Voor me uit rent
En ik grijp mezelf bij de nek
Van mijn droom
Als de kroegen sluiten, als de zeelui
Weer aan boord gaan
Droom ik nog steeds tot de ochtend
Rechtop aan de haven
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt
Een prachtige dag op een schuit
Een krakende stuurhut
Om weg te kunnen ben ik bereid te werken
In het kolenruim
De weg nemen, die me brengt
Naar de dromen van mijn kindertijd
Op verre eilanden
Waar niets belangrijk is
Enkel te leven
Waar de hunkerende meisjes
Je hart opwinden
En zo heeft mij mij verteld
Van die bloemenslingers vlechten,
Die je dronken maken
Ik wil daar mijn verleden achter me laten
Zonder enige spijt
Zonder bagage en het hart bevrijd
Luidkeels zingend
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt
Mijn rug doen buigen
Komen ze aan, hun magen zwaar beladen
Met fruit, de boten
Ze komen van het einde van de wereld
Met zich meevoerend
De zwervende ideeën
Reflecterend tegen de blauwe hemel
Van de luchtspiegeling
Met zich meevoerend het kruidige parfum
Van een onbekend land
Waar eeuwige zomers zijn
Waar de mensen bijna naakt
Op het strand leven
Ik, die heel mijn leven
Slechts de noordelijke hemel gekend heb
Ik zou graag het grijs van mijn gezicht wassen
Alles overboord gooien
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt
In de kroegen als de avond valt
Met de zeelieden
Als we over meiden en de liefde praten
Een glas in de hand
Ik raak het begrip van de dingen kwijt
En plotseling halen mijn gedachten
Mij weg en brengen me naar
Een prachtige zomer
Tijdens de werkonderbreking Waar ik de armen
De liefde zie vasthouden, die als een dwaas
Voor me uit rent
En ik grijp mezelf bij de nek
Van mijn droom
Als de kroegen sluiten, als de zeelui
Weer aan boord gaan
Droom ik nog steeds tot de ochtend
Rechtop aan de haven
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt
Een prachtige dag op een schuit
Een krakende stuurhut
Om weg te kunnen ben ik bereid te werken
In het kolenruim
De weg nemen, die me brengt
Naar de dromen van mijn kindertijd
Op verre eilanden
Waar niets belangrijk is
Enkel te leven
Waar de hunkerende meisjes
Je hart opwinden
En zo heeft mij mij verteld
Van die bloemenslingers vlechten,
Die je dronken maken
Ik wil daar mijn verleden achter me laten
Zonder enige spijt
Zonder bagage en het hart bevrijd
Luidkeels zingend
Neem me mee naar het einde van de wereld
Neem me mee naar het wonderland
Het lijkt me toe, dat de ellende
Minder pijnlijk is als de zon schijnt