Vertaling van: Paolo Nutini - Autumn

Herfstbladeren onder de bevroren zielen,
Hongerige handen worden zacht en oud,
Mijn held huilde toen we daar buiten in de kou stonden,
Zoals deze herfstbladeren heb ik niets om vast te houden.

Knappe glimlachen dragen mooie schoenen,
Te jong om te zeggen, ook al zweer ik dat hij het wist,
En ik hoor hem zingen terwijl hij daar in zijn stoel zit,
Terwijl deze herfstbladeren overal rond dwalen. En ik kijk naar jou, en ik zie mezelf,
Zo rusteloos geluid makend,
Maar nu is het stil en ik kan je horen zingen,
'Mijn kleine vis huil niet, mijn kleine vis huil niet.'

De herfstbladeren hoe vervagen ze nu,
Die lach die ik verloren was, nou ik heb hem op één of andere manier terug gevonden,
Want je leeft nog steeds verder in mijn vader zijn ogen,
Deze herfstbladeren, al deze herfstbladeren,
Al deze herfstbladeren zijn de jouwe vanavond.

Mmmmmmm....