Vertaling van: Omnia - Fairy tale
Kind van de pure, open blik
met verwonderd dromende ogen!
Hoewel de tijd snel gaat en ik en gij
Een half gebroken leven zijn
Uw liefhebbende glimlach roept natuurlijk tot
Het liefdesgeschek van een sprookje
Ik heb uw zonnig gezicht niet gezien
Noch uw zilveren lach gehoord
Geen gedachte aan mij zal een plaats vinden
In het leven na uw jonge leven
Voldoende dat u nu niet zult falen
naar mijn sprookje te luisteren
Een verhaal begon in andere dagen
Toen de zomer zon warm gloeide
Een eenvoudige gong gaf de timing aan
Het ritme van ons roeien
Wiens echo's in herinneringen leven,
Hoewel jaren het je zouden doen vergeten
Kom, luister dan, verschrikkelijke stem
Vol duistere momenten
Het roept onwelkom naar uw bed
Een maagd van melancholie We zijn slechts orde kinderen, lieve
En kijken tegen naderend bedtijd op
Buiten, de vrieskou, de verblindende sneeuw
De humeurige gekte van de stormwind
Binnen, het warme schijnsel van het vuur
Een kindernest van blijheid
De magische woorden houden u in hun greep
U zult de harde klap niet horen
En, Hoewel de schaduw van een zucht
Het verhaal soms kan doen sidderen,
Van mooie, vervlogen zomerdagen
en verdwenen zomerglorie
De verwoestende adem zal geen invloed hebben
Op de schoonheid van ons sprookje
Hoewel de tijd snel gaat en ik en gij
Een half gebroken leven zijn
Uw liefhebbende glimlach roept natuurlijk tot
Het liefdesgeschek van een sprookje
Naar de intro van het boek "Through the looking glass"
van Lewis Caroll (1872)
met verwonderd dromende ogen!
Hoewel de tijd snel gaat en ik en gij
Een half gebroken leven zijn
Uw liefhebbende glimlach roept natuurlijk tot
Het liefdesgeschek van een sprookje
Ik heb uw zonnig gezicht niet gezien
Noch uw zilveren lach gehoord
Geen gedachte aan mij zal een plaats vinden
In het leven na uw jonge leven
Voldoende dat u nu niet zult falen
naar mijn sprookje te luisteren
Een verhaal begon in andere dagen
Toen de zomer zon warm gloeide
Een eenvoudige gong gaf de timing aan
Het ritme van ons roeien
Wiens echo's in herinneringen leven,
Hoewel jaren het je zouden doen vergeten
Kom, luister dan, verschrikkelijke stem
Vol duistere momenten
Het roept onwelkom naar uw bed
Een maagd van melancholie We zijn slechts orde kinderen, lieve
En kijken tegen naderend bedtijd op
Buiten, de vrieskou, de verblindende sneeuw
De humeurige gekte van de stormwind
Binnen, het warme schijnsel van het vuur
Een kindernest van blijheid
De magische woorden houden u in hun greep
U zult de harde klap niet horen
En, Hoewel de schaduw van een zucht
Het verhaal soms kan doen sidderen,
Van mooie, vervlogen zomerdagen
en verdwenen zomerglorie
De verwoestende adem zal geen invloed hebben
Op de schoonheid van ons sprookje
Hoewel de tijd snel gaat en ik en gij
Een half gebroken leven zijn
Uw liefhebbende glimlach roept natuurlijk tot
Het liefdesgeschek van een sprookje
Naar de intro van het boek "Through the looking glass"
van Lewis Caroll (1872)