Vertaling van: Andrea Bocelli - Romanza

Ik hoor al,
ik hoor haar al sterven,
maar zij is kalm, het lijkt alsof zij wil slapen;
vervolgens met haar ogen
komt zij mij zoeken,
vervolgens geeft zij zich over,
ook de laatste sluier,
ook de laatste hemel,
ook de laatste kus.
Ah, misschien is het mijn schuld,
ah, misschien is het jouw schuld,
en zo bleef ik denken.
Maar het leven,
maar het leven, wat is het?
Alles of niets,
misschien niet eens een 'waarom'.
Met haar handen
komt ze mij zoeken,
vervolgens houdt ze mij strak vast
Langzaam laat ze me los,
langzaam houdt ze me vast,
langzaam zoekt ze naar me.
Ah, misschien is het mijn schuld,
ah, misschien is het jouw schuld,
en zo bleef ik kijken.
En zij noemen het liefde,
en zij noemen het liefde,
en zij noemen het liefde,
een doorn in het hart
die geen pijn doet.
Het is een woestijn,
deze mensen
met zand
op de bodem van hun harten,
en jij,
die me niet langer hoort,
die me niet langer ziet,
als ik maar de moed had gehad
en de kracht om jou te vertellen
dat ik bij jou hoor.
(Ave Maria, ave Maria.)
Ah, misschien is het mijn schuld,
ah, misschien is het mijn schuld,
en dus bleef ik zo,
bleef ik zo. Ik hoor al
dat zij niet langer kan horen;
in stilte
is zij gaan slapen,
zij is al gaan slapen.