Vertaling van: Georges Brassens - Le parapluie

Het regende flink op de grote weg,
Zij liep zonder paraplu,
Ik had er wel een, wellicht gestolen
Diezelfde ochtend van een vriend.
Terwijl ik haar te hulp snelde
Bood ik haar wat beschutting aan,
En terwijl ze het water van haar snoetje veegde,
zei ze heel lief: graag!

Een hoekje van een paraplu
In ruil voor een hoekje van het paradijs,
Zij had wel wat weg van een engel,
Een hoekje van een paraplu
Tegen een hoekje van het paradijs,
Met zo'n ruil was ik warempel
Niet slechtste af!! Terwijl we daar liepen, o wat was het zoet
Om met z'n tweeën te luisteren naar het mooie lied
Dat het hemelwater ons liet horen
Op het dak van mijn paraplu.
Graag had ik gewild dat het eeuwig was blijven regenen,
Zoals bij de zondvloed,
Om haar, veertig dagen, veertig nachten.
Te houden onder mijn schuilplaats

Een hoekje van een paraplu
In ruil voor een hoekje van het paradijs,
Zij had wel wat weg van een engel,
Een hoekje van een paraplu
Tegen een hoekje van het paradijs,
Met zo'n ruil was ik warempel
Niet slechtste af!

Maar dom genoeg, zelfs als het onweert
Leiden wegen naar bestemmingen.
En weldra was die van haar een versperring
Aan de horizon van mijn waanzin.
Zij heeft mij toen moeten verlaten,
Na mij hartelijk te hebben bedankt.
En ik zag haar fijn en klein
Vrolijke vertrekken naar mijn vergetelheid.