Vertaling van: Lazytown - Zero
Je levensdromen zijn kapot,
Nu ben je weggegaan
We hebben hier uren gehuild,
en de uren werden dagen.
We weten dat het je spijt,
ons hier zo achter te laten,
met de foto's en herinneringen,
die zoveel voor ons betekenden.
Als ik je naam hoor, is het niet hetzelfde.
Wat ze ook zeggen, ik voel me niet oke.
We waren gestart bij nul en zijn andere wegen op gegaan.
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen
En als we begonnen bij nul, hoe konden de dingen dan veranderen?
Het lijkt nog maar gisteren dat we hetzelfde waren.
Het is drie maanden geleden sinds hij ons verliet.
Tot nu toe is niets hetzelfde.
En mijn vraag zonder antwoord is:
Ben ik de schuld hiervan?
Hij was zo'n goed voorbeeld van een ideale toekomstige man.
Hij sprak goed over andere mensen, en ze zeiden hetzelfde over hem. Als ik je naam hoor, is het niet hetzelfde.
Wat ze ook zeggen, ik voel me niet oke.
We waren begonnen bij nul en zijn andere wegen op gegaan.
Ze zeggen dat het ze spijt, maar waar hebben ze spijt van?
Hoe kunnen ze eigenlijk weten waar ik doorheen ga?
Ik voel me alsof niemand ooit de pijn heeft moeten voelen die ik nu voel.
Heeft iemand de antwoorden?
Nog maar zes maanden geleden was alles oke, of zo leek het.
Welke gebeurtenis zorgde ervoor dat het met hem bergafwaarts ging?
Zijn ouders worden woest.
Zijn vriendin depressief.
Wat dacht hij wel?!
En we begonnen met niks
en gingen andere wegen op
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen, wegkwijnen
wegkwijnen
En we begonnen bij nul
En gingen verschillende wegen
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen
En we begonnen bij nul
Hoe konden de dingen veranderen?
Het lijkt nog maar gisteren dat we hetzelfde waren
We hetzelfde waren
We hetzelfde waren
Nu ben je weggegaan
We hebben hier uren gehuild,
en de uren werden dagen.
We weten dat het je spijt,
ons hier zo achter te laten,
met de foto's en herinneringen,
die zoveel voor ons betekenden.
Als ik je naam hoor, is het niet hetzelfde.
Wat ze ook zeggen, ik voel me niet oke.
We waren gestart bij nul en zijn andere wegen op gegaan.
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen
En als we begonnen bij nul, hoe konden de dingen dan veranderen?
Het lijkt nog maar gisteren dat we hetzelfde waren.
Het is drie maanden geleden sinds hij ons verliet.
Tot nu toe is niets hetzelfde.
En mijn vraag zonder antwoord is:
Ben ik de schuld hiervan?
Hij was zo'n goed voorbeeld van een ideale toekomstige man.
Hij sprak goed over andere mensen, en ze zeiden hetzelfde over hem. Als ik je naam hoor, is het niet hetzelfde.
Wat ze ook zeggen, ik voel me niet oke.
We waren begonnen bij nul en zijn andere wegen op gegaan.
Ze zeggen dat het ze spijt, maar waar hebben ze spijt van?
Hoe kunnen ze eigenlijk weten waar ik doorheen ga?
Ik voel me alsof niemand ooit de pijn heeft moeten voelen die ik nu voel.
Heeft iemand de antwoorden?
Nog maar zes maanden geleden was alles oke, of zo leek het.
Welke gebeurtenis zorgde ervoor dat het met hem bergafwaarts ging?
Zijn ouders worden woest.
Zijn vriendin depressief.
Wat dacht hij wel?!
En we begonnen met niks
en gingen andere wegen op
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen, wegkwijnen
wegkwijnen
En we begonnen bij nul
En gingen verschillende wegen
Nu zijn we hier allemaal aan het wegkwijnen
En we begonnen bij nul
Hoe konden de dingen veranderen?
Het lijkt nog maar gisteren dat we hetzelfde waren
We hetzelfde waren
We hetzelfde waren