Vertaling van: Blackmore's night - Windmills

Ver van het gebaande pad der rede
Verder weg van het verstand
Bevecht hij zijn schaduwen en demonen
Vechtend om zijn pad te verlichten

En het stof en het vuil ontnemen hem zijn zicht
Verder rijdt hij zonder vrees
Hij vecht het goede gevecht voor rechtvaardigheid
Een ster die maar niet wil vervagen

Zwijgend trotseert hij zijn pad...
Windmolens lachen alleen maar Ze was gewond en wild toen hij haar vond
Hij zag haar door de ogen van een kind
Ze viel voor de betovering waar hij onder was
Elke dag een gloednieuwe verrassing

En ze kijkt toe met vreemde nieuwsgierigheid
Ze wil zo graag geloven
Hopend de ketenen van de werkelijkheid te breken
Stervend van verlangen zichzelf te bevrijden

Hoewel hij misschien haveloos en gebroken lijkt
Zijn kleren zijn versleten en kaal
Toch gloeit hij nog steeds als de vlam van een kaars
Met de passie van iemand die er nog om geeft

Er was altijd een zinvolle reden
Glurend door vermoeide ogen
De waarheid kwam uiteindelijk in verraad
Zo fout, maar zo gerechtvaardigd
Zo fout maar zo gerechtvaardigd
Windmolens sluiten hun ogen...