Vertaling van: Cosmo Klein - Das alles ändert nichts daran
Ik kijk niet graag terug,
Want ik herinner me,
Schrijf gedachten over jou op mijn papier.
Ben van gevoelens alweer verpletterd,
Want ik herinner me,
En het spiegeld jouw gezicht aan elke deur.
Zelfs als ik ook weet we hebben ons zoveel aangedaan.
Al die tijd naar trots wordt me toch weer duidelijk.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Ik begrijp niet, waarom moest ik jou verliezen.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Ik denk niet graag daaraan,
Het is geschiedenis,
Zo veel verlangen maakt zich breed op mijn gemoed. Vraag, vraag niet wie draagt de schuld daaraan,
Het is geschiedenis,
En alleen een vonk blijft over van jou, die nooit uitgloeid.
Zelfs als ik ook weet we hebben ons zoveel aangedaan.
Al die tijd naar trots wordt me toch weer duidelijk.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Ik begrijp niet, waarom moest ik jou verliezen.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Want ik herinner me,
Schrijf gedachten over jou op mijn papier.
Ben van gevoelens alweer verpletterd,
Want ik herinner me,
En het spiegeld jouw gezicht aan elke deur.
Zelfs als ik ook weet we hebben ons zoveel aangedaan.
Al die tijd naar trots wordt me toch weer duidelijk.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Ik begrijp niet, waarom moest ik jou verliezen.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Ik denk niet graag daaraan,
Het is geschiedenis,
Zo veel verlangen maakt zich breed op mijn gemoed. Vraag, vraag niet wie draagt de schuld daaraan,
Het is geschiedenis,
En alleen een vonk blijft over van jou, die nooit uitgloeid.
Zelfs als ik ook weet we hebben ons zoveel aangedaan.
Al die tijd naar trots wordt me toch weer duidelijk.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Ik begrijp niet, waarom moest ik jou verliezen.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.
Dat alles veranderd niks daaraan,
Dat jij me echt ontbreekt,
Kon ik je nog eens bemerken,
Je nog een keer aanraken.