Vertaling van: Grégory Lemarchal - Tu Prends

Aan de rand van afgunst voel je de twijfel, de hoop op elk moment.
Verloren in de diepten van je gedachten, zul je uiteindelijk jezelf vinden.
De reflectie van het ijs wordt wazig, de podiumangst hangt om de nek
En de zoetheid van de geest geeft je de adem van het leven.

Je neemt al die liefde die je draagt.
Je vingers gekruist om het zeker te weten
Dat uw zwakheden stof worden
Dat je vergeet om oorlog tegen je te maken.
Je neemt al die liefde die je weghaalt.
Je handen gekruist om zeker te zijn
Moge je gebeden het zwarte gordijn strelen
Moge je ogen zich openen omdat het jouw avond is! En dan loop je door de gangen, te midden van de toekijkers
Achter je gelaatsuitdrukking verstop je de tags en de bleke huid.
Je pakt de kleinste vonk op van degenen die je ondersteunen.
De reflectie van het ijs wordt wazig, de podiumangst hangt om de nek
En de zoetheid van de geest geeft je de adem van het leven.

Je neemt al die liefde die je draagt.
Je vingers gekruist om het zeker te weten
Dat uw zwakheden stof worden
Dat je vergeet om oorlog tegen je te maken.
Je neemt al die liefde die je weghaalt.
Je handen gekruist om zeker te zijn
Moge je gebeden het zwarte gordijn strelen
Moge je ogen zich openen omdat het jouw avond is!