Vertaling van: Herbert Pagani - La bonne franquette
Milaan, Londen, Amsterdam, benzinnebonnen
De dames van de macadamweg houden zondags een rustdag
en op de snelwegen breekt de stilte aan,
maar in mijn oude grauwe Europa,
waar de steak gewoonlijk duur is
en het geld nog schaarser,
ontwaren de verliefden weer hun gitaar,
hun vrouw, hun stoep en hun buren
Vergeten rijkdom in de dagen der welvaart
en ik, ik ben wakker geworden
in het bed van mijn herinnering,
De namen van mijn vrienden, het geruis van mijn geweten
Die jaren van woede, die uren van liefde
die ik voor u bezing en rijm zonder omlijsting
Niets anders dan een marge waarin alle hoop begint
Die vergeten marges in de geestesverwarring,
de marges der stilte!
Schiet op liefste! Zet de glazen klaar
de belegen Chianti, de bierflesjes,
de grote soepterrine en de salami,
vannacht gaan we niet slapen
Vanavond vieren we de gedenkdag
van Marie-France en Jean-Pierre,
Het is drie jaar terug dat ze zijn getrouwd
Liefste, geef mij je schort eens aan
Daar hebben we Francoise en verder Monette nog,
we hebben zelfs bloemen en een taart
Albert neemt de kaarsen mee,
Daar heb je Philippe bij de uitgang van de opera
die van ons foto's komt nemen Daar heb je ze al! daar heb je ze al!
Jullie zijn het! Wat een geluk!
Leg hier de jassen maar neer, en daar de flessen
Vrienden, het zijn allemaal vrienden
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Een picknick in de winter op een tapijt,
het komt door de honger, de vreugde,
zonder plichtplegingen
We roken en we drinken, we zingen en we lachen
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden!
Er is mousserende wijn die rijkelijk vloeit,
en dat stampt als een schip
In de enigszins lompe sfeer
laadt Philppe zijn Kodak opnieuw op,
Liefste, ga even bij de buren langs
en biedt hun een glas wijn aan,
Als ze niet bang zijn om te boemelen
zeg hun dan om in hun pyjama te komen
Bravo! Wat een mooie kerstboom,
hij zit rondom vol met lichtjes
Jean Pierre blaast de klaarsen uit
en nu laat Philippe de camera nog vallen,
Zing voor ons over de losbandigheid van Figaro
Daar heb je ze al! daar heb je ze al!
Jullie zijn het! Wat een geluk!
Leg hier de jassen maar neer, en daar de flessen
De buren zijn in hun nachtkleding gekomen,
we verwelkomen ze hartelijk, het zijn vrienden
Een picknick in de winter op een tapijt,
het komt door de honger, de vreugde,
zonder plichtplegingen
We roken en we drinken, we zingen en we lachen
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden!
Het is drie uur 's nachts,
Dag Jacquot, dag Julie
Kusjes aan Toni, kusjes aan Germaine
Dag Gilbert, tot de volgende keer
Tot ziens, tot ziens, het was echt tof
om jullie allemaal hier zo ongedwongen thuis te hebben
Overigens, aanstaande vrijdag, zeiden jullie dat nou?
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden
la la la la la la la la
De dames van de macadamweg houden zondags een rustdag
en op de snelwegen breekt de stilte aan,
maar in mijn oude grauwe Europa,
waar de steak gewoonlijk duur is
en het geld nog schaarser,
ontwaren de verliefden weer hun gitaar,
hun vrouw, hun stoep en hun buren
Vergeten rijkdom in de dagen der welvaart
en ik, ik ben wakker geworden
in het bed van mijn herinnering,
De namen van mijn vrienden, het geruis van mijn geweten
Die jaren van woede, die uren van liefde
die ik voor u bezing en rijm zonder omlijsting
Niets anders dan een marge waarin alle hoop begint
Die vergeten marges in de geestesverwarring,
de marges der stilte!
Schiet op liefste! Zet de glazen klaar
de belegen Chianti, de bierflesjes,
de grote soepterrine en de salami,
vannacht gaan we niet slapen
Vanavond vieren we de gedenkdag
van Marie-France en Jean-Pierre,
Het is drie jaar terug dat ze zijn getrouwd
Liefste, geef mij je schort eens aan
Daar hebben we Francoise en verder Monette nog,
we hebben zelfs bloemen en een taart
Albert neemt de kaarsen mee,
Daar heb je Philippe bij de uitgang van de opera
die van ons foto's komt nemen Daar heb je ze al! daar heb je ze al!
Jullie zijn het! Wat een geluk!
Leg hier de jassen maar neer, en daar de flessen
Vrienden, het zijn allemaal vrienden
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Een picknick in de winter op een tapijt,
het komt door de honger, de vreugde,
zonder plichtplegingen
We roken en we drinken, we zingen en we lachen
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden!
Er is mousserende wijn die rijkelijk vloeit,
en dat stampt als een schip
In de enigszins lompe sfeer
laadt Philppe zijn Kodak opnieuw op,
Liefste, ga even bij de buren langs
en biedt hun een glas wijn aan,
Als ze niet bang zijn om te boemelen
zeg hun dan om in hun pyjama te komen
Bravo! Wat een mooie kerstboom,
hij zit rondom vol met lichtjes
Jean Pierre blaast de klaarsen uit
en nu laat Philippe de camera nog vallen,
Zing voor ons over de losbandigheid van Figaro
Daar heb je ze al! daar heb je ze al!
Jullie zijn het! Wat een geluk!
Leg hier de jassen maar neer, en daar de flessen
De buren zijn in hun nachtkleding gekomen,
we verwelkomen ze hartelijk, het zijn vrienden
Een picknick in de winter op een tapijt,
het komt door de honger, de vreugde,
zonder plichtplegingen
We roken en we drinken, we zingen en we lachen
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden!
Het is drie uur 's nachts,
Dag Jacquot, dag Julie
Kusjes aan Toni, kusjes aan Germaine
Dag Gilbert, tot de volgende keer
Tot ziens, tot ziens, het was echt tof
om jullie allemaal hier zo ongedwongen thuis te hebben
Overigens, aanstaande vrijdag, zeiden jullie dat nou?
Ik kan zonder voedsel leven, maar niet zonder vrienden
la la la la la la la la