Vertaling van: Jean Ferrat - Les instants volés

De kamperfoelie van het terras
Werpt schaduwen op ons gezicht
Aan de hemel niet het minste wolkje,
En ik glimlach om de tijd die voorbijglijdt
Onder het genot van een glaasje wijn.

Ik hou zo van die momenten,
Ontstolen aan het lawaai van het leven
Dáár kan ik praten als ik wil
Over louter de kleine zorgen
Mijn vrienden horen dromen
Me afleiden en me bevrijden
Van de zwaarte van de wereld en het leven
Van de zwaarte van de wereld en het leven

Tegen Roger hebben we gezegd "Kom langs"
En hij is komen buurten
Hij woont op de heuvel hiertegenover
Tussen ons weeft de stilte
Banden waar we zo gesteld op zijn Ik hou zo van die momenten,
Ontstolen aan het lawaai van het leven
Dáár kan ik praten als ik wil
Over louter de kleine zorgen
Mijn vrienden horen dromen
Me afleiden en me bevrijden
Van de zwaarte van de wereld en het leven
Van de zwaarte van de wereld en het leven

Zo tegen het avondeten misschien
Zullen de kameraden van lang geleden
Komen kloppen op het raam
En we zullen het gevoel hebben
Nooit echt uit elkaar te zijn gegaan

Ik hou zo van die momenten,
Ontstolen aan het lawaai van het leven
Dáár kan ik praten als ik wil
Over louter de kleine zorgen
Mijn vrienden horen dromen
Me afleiden en me bevrijden
Van de zwaarte van de wereld en het leven
Van de zwaarte van de wereld en het leven