Vertaling van: Marianne Faithfull - The ballad of Lucy Jordan
De ochtendzon raakt lichtjes de ogen van Lucy Jordan aan
In een witte slaapkamer in een voorstad, in een witte voorstad
Zoals ze daar lag onder de lakens, domend van duizend geliefden
Tot de wereld oranje werd en de kamer begon te draaien
Toen ze zevenendertig was realiseerde ze zich dat ze nooit
Door Parijs had gereden in een sportauto met de warme wind in haar haar
Dus liet ze de telefoon rinkelen en zat daar maar zachtjes te zingen
Kleine kleuterliedjes die ze zich herinnerde in haar vaders luie stoel
Haar man is naar zijn werk en de kinderen naar school
En ze kan haar dag op oh zo veel manieren doorbrengen
Ze zou urenlang het huis kunnen schoonmaken, of de bloemen herschikken
Of naakt door de schemerige straten kunnen rennen, gillend Toen ze zevenendertig was realiseerde ze zich dat ze nooit
Door Parijs had gereden in een sportauto met de warme wind in haar haar
Dus liet ze de telefoon rinkelen en zat daar maar zachtjes te zingen
Kleine kleuterliedjes die ze zich herinnerde in haar vaders luie stoel
De avondzon raakte zachtjes de oogleden van Lucy Jordan aan
Op het dak waar ze heen is geklommen toen het lachen te hard werd
En ze boog en toonde eerbied voor de man die haar wilde helpen
Hij hij hielp haar naar beneden, naar de lang witte auto die bij de menigte wachtte
Toen ze zevenendertig was wist ze dat ze de eeuwigheid had gevonden
Toen ze door Parijs reed met de warme wind in haar haren
In een witte slaapkamer in een voorstad, in een witte voorstad
Zoals ze daar lag onder de lakens, domend van duizend geliefden
Tot de wereld oranje werd en de kamer begon te draaien
Toen ze zevenendertig was realiseerde ze zich dat ze nooit
Door Parijs had gereden in een sportauto met de warme wind in haar haar
Dus liet ze de telefoon rinkelen en zat daar maar zachtjes te zingen
Kleine kleuterliedjes die ze zich herinnerde in haar vaders luie stoel
Haar man is naar zijn werk en de kinderen naar school
En ze kan haar dag op oh zo veel manieren doorbrengen
Ze zou urenlang het huis kunnen schoonmaken, of de bloemen herschikken
Of naakt door de schemerige straten kunnen rennen, gillend Toen ze zevenendertig was realiseerde ze zich dat ze nooit
Door Parijs had gereden in een sportauto met de warme wind in haar haar
Dus liet ze de telefoon rinkelen en zat daar maar zachtjes te zingen
Kleine kleuterliedjes die ze zich herinnerde in haar vaders luie stoel
De avondzon raakte zachtjes de oogleden van Lucy Jordan aan
Op het dak waar ze heen is geklommen toen het lachen te hard werd
En ze boog en toonde eerbied voor de man die haar wilde helpen
Hij hij hielp haar naar beneden, naar de lang witte auto die bij de menigte wachtte
Toen ze zevenendertig was wist ze dat ze de eeuwigheid had gevonden
Toen ze door Parijs reed met de warme wind in haar haren