Vertaling van: MGMT - Future reflections
En er waren toekomst weerspiegelingen
Op het gezicht en de handen
Op een groen gekleurd eiland
Op een primitieve man
Het was de toekomst die zich weerspiegelde
Het voelde bekend maar nieuw
Een straat miste een gebouw
De kinderen hadden iets om te doen
Er was een gevoel dat de geest weg ging
Rood als een marker
Dus mijn stam, met mijn mes,
Sneed het hart uit een eenzaam leven
Ik zag patronen op de vloerplaten
Diep in het stof bevond zich een leider
Iemand liep op de vloerplaten
Veranderde ze van eiken naar ceder
Hij kan de situatie waarderen
Ik had een touwtje om mijn vinger gewonden
In het bos met de jongeren
Ik verwacht geen winnaar te zijn Maar zolang als je het voelt
Ben ik een gelovige
Mijn hart is fosfor
Zee rolt en de dood luidt de klok
Doorbreek de oppervlakte, breek niet mijn benen
Van het spoor af en van je handen en
Op naar een nieuw plan
Is de prijs om verloren te blijven
Voor altijd in een lege huid
Bleek en dun
Of het goed is, of geluk is, ik kan het niet zeggen
Maar stukjes komen om een of andere reden toch wel samen
Hun geweren konden ons niet zien
Er is een zee buiten mijn deur
En op een dag zal ik het waarderen
De stroom van bloed
En het steeds zwakker wordende ritme van de kust
En herinner je hoe het voelde
Om alleen te zijn
Te zitten in het zonlicht
Helemaal alleen
Op het gezicht en de handen
Op een groen gekleurd eiland
Op een primitieve man
Het was de toekomst die zich weerspiegelde
Het voelde bekend maar nieuw
Een straat miste een gebouw
De kinderen hadden iets om te doen
Er was een gevoel dat de geest weg ging
Rood als een marker
Dus mijn stam, met mijn mes,
Sneed het hart uit een eenzaam leven
Ik zag patronen op de vloerplaten
Diep in het stof bevond zich een leider
Iemand liep op de vloerplaten
Veranderde ze van eiken naar ceder
Hij kan de situatie waarderen
Ik had een touwtje om mijn vinger gewonden
In het bos met de jongeren
Ik verwacht geen winnaar te zijn Maar zolang als je het voelt
Ben ik een gelovige
Mijn hart is fosfor
Zee rolt en de dood luidt de klok
Doorbreek de oppervlakte, breek niet mijn benen
Van het spoor af en van je handen en
Op naar een nieuw plan
Is de prijs om verloren te blijven
Voor altijd in een lege huid
Bleek en dun
Of het goed is, of geluk is, ik kan het niet zeggen
Maar stukjes komen om een of andere reden toch wel samen
Hun geweren konden ons niet zien
Er is een zee buiten mijn deur
En op een dag zal ik het waarderen
De stroom van bloed
En het steeds zwakker wordende ritme van de kust
En herinner je hoe het voelde
Om alleen te zijn
Te zitten in het zonlicht
Helemaal alleen