Vertaling van: Ralph McTell - Streets Of London
Heb je de oude man gezien
In het gesloten winkelcentrum
die tegen de kranten schopt met zijn versleten schoenen
In zijn ogen zie je geen trots
Hij houd zijn handen losjes aan zijn zijde
De krant van gisteren, die het nieuws van gisteren vertelt
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen
Heb je de oude vrouw gezien
Die in de straten van Londen loopt
Vuil in haar haar en haar kleren gerafeld
Ze heeft geen tijd om te praten
Ze blijft gewoon doorlopen
Terwijl ze haar huis in twee plastic tassen met zich meedraagt
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen In het café, als het kwart over elf is
zit dezelfde oude man daar in zijn eentje
Kijkt naar de wereld over de rand van zijn theekopje
Elke theepauze duurt een uur en hij loopt alleen naar huis
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen
Heb je de oude man gezien
Buiten het Leger des Heils
Herinnering vervaagt met de kleine medaille die hij draagt
In onze stad huilt de winterregen een klein verdriet
Nog een vergeten held meer
En een wereld die daar niets om geeft
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen
In het gesloten winkelcentrum
die tegen de kranten schopt met zijn versleten schoenen
In zijn ogen zie je geen trots
Hij houd zijn handen losjes aan zijn zijde
De krant van gisteren, die het nieuws van gisteren vertelt
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen
Heb je de oude vrouw gezien
Die in de straten van Londen loopt
Vuil in haar haar en haar kleren gerafeld
Ze heeft geen tijd om te praten
Ze blijft gewoon doorlopen
Terwijl ze haar huis in twee plastic tassen met zich meedraagt
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen In het café, als het kwart over elf is
zit dezelfde oude man daar in zijn eentje
Kijkt naar de wereld over de rand van zijn theekopje
Elke theepauze duurt een uur en hij loopt alleen naar huis
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen
Heb je de oude man gezien
Buiten het Leger des Heils
Herinnering vervaagt met de kleine medaille die hij draagt
In onze stad huilt de winterregen een klein verdriet
Nog een vergeten held meer
En een wereld die daar niets om geeft
Dus hoe kun je tegen me zeggen dat je eenzaam bent
En zeggen dat voor jou de zon niet schijnt
Laat me je bij de hand nemen
En je door de straten van Londen leiden
Ik zal je iets laten zien
Wat je gedachten zal veranderen