Vertaling van: Ede Staal - 't Het Nog Nooit Zo Donker West

Ze woonden samen in een huisje
Zij was wat stijf van reumatiek
Toch konden ze het samen heel aardig redden
In 't kleine huisje bij de dijk

De kinderen waren al lang het huis uit
Toch kwamen ze vaak nog op 't oude nest
En meestal hadden ze het over vroeger
Dan wisten ze allemaal wat hij zei:

Het is nog nooit, nog nooit zo donker geweest
of het wordt altijd wel weer licht

Zes kippen en een oude geit
Een varken in 't hok en een stukje land
En twee keer per dag even over 't laantje
En dan hield opoe hem bij de hand Zijn hele leven had hij gewerkt
En moeder met acht kinderen thuis
's Zomers al heel vroeg aan het maaien
En pas tegen melktijd weer bij huis

Toen op een zondag in december
Krijgt opa het zomaar zo benauwd
Zijn dochter brengt hem dan naar Stad *)
Omdat ze het eigenlijk niet vertrouwt

En de volgende dag is hij overleden
Ik vond het zo sneu voor dat mensje
Misschien was het andersom beter geweest
Want drie weken later was ze dood

De dood dat heb je niet voor het zeggen
Want beiden wilden ze graag gelijk
Ze rusten zacht daar op het kerkhof
Vlakbij het huisje aan de dijk

*) Groningen wordt in het Gronings dialect vaak alleen maar
"Stad" genoemd.