Vertaling van: Yves Duteil - La mer ressemble à ton amour

De zee lijkt op jouw liefde,
haar kleur verandert met de dag,
maar in haar ziel is zij steeds eender,
zij is trouw aan wie haar liefhebben,
haar landschap is de tijd,
zij is het doel maar ook de reis,
zij voedt zich met vrijheid,
met ruimte en oneindigheid.
Tussen haar dijken en haar oevers
is zij nooit werkelijk gevangen,
zij wil voelen dat men naar haar verlangt,
zij komt nader en trekt zich terug.
Zij is onstuimig en opstandig,
maar altijd is zij de mooiste,
men moet haar steeds opnieuw veroveren..
de zee lijkt op jouw liefde.

Zij heeft golven van tederheid
die mij omvatten en mij strelen,
zij laat zich gaan om mij heen
om tussen mijn vingers op te spatten.
Zij doet mij deinen en omslaan,
zij neemt me mee als een schip,
zij doet mij voor de wind gaan
in de volle zee,
ik weet niet meer waar zij eindigt,
zij is ruimer dan mijn droom,
haar einder en haar grenzen
gaan al de hele wereld rond,
zij is diep en transparant,
even zuiver en rustgevend
als jouw blik voor mijn bedrukte hart...
de zee lijkt op jouw liefde. Zij leeft van drama's, van schipbreuken,
en brengt tot aan de kust
de herinneringen die zij heeft gered
vanuit de diepten van haar verleden.
Zij heeft soms in haar weerspiegelingen
zoveel blikken, zoveel spijt,
dat zij haar verbittering gaat verdrinken
achter een groot gordijn van nevel,
zij komt zich verliezen in de duinen,
gekleed in maanstralen,
opent haar ziel voor haar verdriet,
giet haar tranen tussen mijn handen;
in de zon na de storm
komt tot zichzelf en maakt zich mooi,
gaat weer vooruit, steeds en altijd,
de zee lijkt op jouw liefde

Wanneer de nacht haar vleugels spreidt
ben ik nog steeds op haar verliefd,
misschien als ik er ooit in verdrink,
zij mij zal opnemen in haar armen,
maar als ik als eenling duik
in de oceaan van je groene ogen,
als ik er tot de morgen in baad...
dan lijkt de zee op jouw liefde.
Zal ik genoeg hebben aan heel mijn leven
om haar helemaal rond te gaan?